Dünyada herkesten çok kendini sev, çünkü dünyada her şey kişisel çıkara dayalıdır.
Fyodor Dostoyevski
Ne kadar çok sevsen de ne kadar çok değer versen de affedilmeyecek bir şey yaptıysa, seni hiçe saydıysa geri dönüp affetmeyecek kadar çok sev kendini..
Kendi değerini düşürme.
Bugün ucu insanın en temel ihtiyaçlarına, özellikle de güven duyma,
görülme ve onaylanma arzusuna dokunan pek çok ortak insani sorun
narsisizmle ilgilidir. Yaşamlarında benlik, kimlik, işlev ve etkileşim
sıkıntıları yaşayan pek çok bireyin baş edemediği, anlayamadığı, yanlış
anladığı, dolayısıyla çözemediği pek çok olgu ve durum, yetersiz sağlıklı
narsisizmin dolayısıyla patolojik narsisizmin kapsamına girer. Örneğin; öz
güvensizlik, yetersizlik ve değersizlik algısı, aşağılık duygusu, düşük benlik
saygısı, onay bağımlılığı, kronik utanç, içsel boşluk, sınır koyamamak,
“hayır” diyememek, ertelemecilik, bağlanma sorunları, ilişkilerde tutarsızlık
ve süreksizlik, güvensizlik, anksiyete, empati yoksunluğu, her şeyi kendine
hak görme, zayıf ego, sadizm, duygusal manipülasyon, kıskançlık, haset,
agresyon, pasif agresyon, kendini ve ötekini sabote etme, cinsiyet, kimlik,
benlik karmaşası, sosyal medya bağımlılığı, FOMO (keyif, eğlence, bilgi
vs.’den mahrum kalma korkusu), iptal kültürü (cancel culture), takılma
kültürü (hookup culture), ilişki sakınımı, yakınlık sakınımı, sosyal
izolasyon, “Keyif al! / Pozitif ol! / Önce kendini sev! / Yeterince iste ve
oldur!” dayatmaları, impostor sendromu (becerilerinden, yeteneklerinden,
başarılarından emin olamamak, sahtekâr durumuna düşme korkusu) …
Bütün bunlar narsisizmle iç içe, hem onun belirleyeni hem de sonucu
niteliğinde olgulardır.
"Sevgi karşılık bekler mi?" Eğer karşılık bekliyorsa bu sevgi değildir, o sadece bir alışverişe dönüşmüştür: 'Ben seni seviyorum sen de beni sev...'
Sayfa 89 - Destek Yayınları
Günaydın Dostlarım
Çünkü çok çalışan kalbin nasır tutmasına hissizlik denir bino.
Sarmaşık kadar karmaşık bir duygu. Ne tarafını anlatsam diğer tarafı eksik...
Savaş bitmiş de, nöbette unutulmuş asker gibiyim.
‘’ Ben sahip olduklarımın tadını çıkarmayı öğrendim hayatta. Sahip olamadıklarımın ve olamayacaklarımın acısına ise ayıracak zamanım yok. Hayat çok kısa. ‘’
Mine urganın şu sözlerine denk gelmemle beraber, aydınlanma ve kabulleniş. Bazen, ne yaparsan yap olmuyor demek ki, olmayanla uğraşmayım, olacak olanlara odaklanayım hissi.
Vazgeçmişlik. hiçbir şeyi, hiç kimseyi önemsememek, bunun verdiği kafa rahatlığı. Tam da sistemin bizden istediği gibi. Sadece kendini sev mottosunun vücut bulmuş haliyim son zamanlarda. İyi mi kötü mü bilemedim ama en azından kafam rahat.
Mağrur bir pişmanlık var ama hüzün kaplasa da içimi, doğru olmanın vakurluğu da var elde ey hayat.
Yalan söyleseydim kazanacaktım belki ancak bilirim ki darağacında bile olsan doğruyu haykır... 'yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe..' denilen yerdeyim.
+ Geriye dönüp baktığımda ömrümün bir payını başkaları için harcadığımı fark ettim bino.
- Ne kaybettiniz beyefendi?
+ Hislerimi bino.
Çünkü çok çalışan kalbin nasır tutmasına hissizlik denir bino.
A. KARAÇAY
"Kendini yakmaya hazırlan; kül olmadan nasıl yeniden yükseleceksin?"
Sayfa 88 - Destek Yayınları
"Kendini sevmeyi öğrenmek bugünden yarına yerine getirilecek bir buyruk değildir. Daha çok tüm sanatların içinde en incesi, en kurnazı ve en sabırlı olanıdır.
Kişinin sahip olduğu her şey ondan gizlenmiştir ve tüm hazinelerden sonra en son kendi hazinesini gün ışığına çıkartır insan. Böyle gerektirir ağırlığın tini."
Sayfa 75 - Destek Yayınları