Atatürk'ün Kültür ve Sanat Savaşı İçin Söyledikleri
Savaşta bunlarla cephane taşırdık, sen o zamanlar çocuktun, bilmezsin; bu sandıklar benim için çok önemlidir. Şimdi o savaş bitti, yeni bir savaşımız başlıyor... O da kültür ve sanat savaşımızdır ve okumakla, kitapla olur; işte şimdi, cephane taşıdığımız o sandıklara kitaplarımı koy, bu sandıklarda taşınsın, cephanenin yerini artık kitaplar alsın.
Sayfa 15Kitabı okudu
Kerem Gibi
Dert çok hemdert yok
Yüreklerin kulakları sağır
Hava kurşun gibi ağır
Ben diyorum ki ona;
Kül olayım kerem gibi yana yana
Ben yanmazsam sen yanmazsan
Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa
Hava toprak gibi gebe
Hava kurşun gibi ağır
Bağır bağır bağırıyorum
Koşun kurşun eritmeye çağırıyorum
Ayrılıkların çanı vurduğunda
savrılır pişmanlığın kızgın külleri
Bütün sevdalar hasretin yalımıyla tutuşmuş
bir bozkır türküsüdür kerem'in kavruk bağrında
ve artık
yollara düşmenin zamanıdır
şen olasın halep şehri
Biraz da şairlere özgüdür ayrılıklar....
"Sanma gelen bu âleme insân gelir insân gider
Enfüsde mi'râc etmeyen nâdân gelir nâdân gider
Sen çün ki âdemzâdesin sırr-ı kerem sırrındadır
Âdemliğe eremeyen hüsrân gelir hüsrân gider"
gözlerine yazılmamış bir destan
Kapama gözlerini; karanlıktan korkarım
Atlılar kaybeder yolunu, hasretimin
Posta güvercinleri geri dönmez ülkeme
Yaslı dereler gibi mutsuzluğa akarım
Kapama gözlerini; karanlıktan korkarım
Ateşten ve köpükten sıyırıp ellerimi
Mekanımız gülistan eyleyendir gözlerin
İsyanında ihtiras ve gerilim yaşayan
Kabil ’in ruhunu kan eyleyendir
Nurettin Rençber - Ela Gözlü
“Seni düşününce simsiyah olurum
Unuturum hangi kayada kaç kekliğin öttüğünü.
Cebelitarık gibi uzakmış gözlerin,
Şimdi içimdeki buzla avunurum.
Göklerin ateşi söndü sen gidince
Artık adını hangi taşa yazsam efkarım geçmez.
Ateş kendi yasasıyla yakarken bedenimi
Saymadım kaç kerem geçti sahradan
Seni düşününce kırşehir olurum
Bozkırın üstünde eserken rüzgar…”
YA SEN YÂRDAN YA BEN SERDEN GEÇEYİM !
Gönül senin ile kavil edelim
Ya sen yardan ya ben serden geçeyim
Yalan sözü, çürük fikri nidelim
Ya sen yardan ya ben serden geçeyim
Sen sanursun yar imdada irişür
Benim sinem aşk oduna tutuşur
Yeter çektim yarin kahrın yetişür
Ya sen yardan ya ben serden geçeyim
Kerem eyle şimdi canım tendedir
Kıymetim bilmez bir yare bendedir
Suç senindir amma günah bendedir
Ya sen yardan ya ben serden geçeyim
Bir na-ehle sımmızı açmadan
ikimiz de ecel camın içmeden
Can kuşu kafesten çıkıp uçmadan
Ya senden yardan ya ben serden geçeyim
Aklın sana sen aklına yar isen
Nasihatım dinle benim er isen
Katibi der şad olayım der isen
Ya sen yardan ya ben serden geçeyim
KÂTİBÎ
"Takvim sonunu unuttu
Bülbül kanını unuttu
Düşman kinini unuttu
Ben seni hiç unutmadım
Sen beni erken unuttun
Elveda derken unuttun
Sen sözün varken unuttun
Ben seni hiç unutmadım
Kullar dinini unuttu
Mahşer gününü unuttu
Yollar yönünü unuttu
Ben seni hiç unutmadım
Bana annem bile küstü
Ben seni hiç unutmadım
Ben seni hiç unutmadım
Aslı nazını unuttu
Kerem sazını unuttu
Mecnun sözünü unuttu
Ben seni hiç unutmadım
Şu göklere yemin olsun
Kızıl kara yemin olsun
Yalan yere yemin olsun
Ben seni hiç unutmadım
Binbir kere yemin olsun
Ardın sıra yemin olsun
Ben seni hiç unutmadım... "
Ala gözlüm ben bu ilden gidersem
Zülfü perişanım kal melil melil
Kerem et aklından çıkarma beni
Ağla gözyaşını sil melil melil
Yeğin ey sevdiğim sen seni düzet
Karayi bağla da beyazı çöz at
Doldur ver badeyi bir daha uzat
Ayrılık şerbetin ver melil melil
Elvan çiçeklerden sokma başına
Kudret kalemini çekme kaşına
Beni unutursan doyma yaşına
Gez benim aşkımla yar melil melil
Karac'oğlan der ki olup ölünce
Bende güzel sevdim kendi halimce
Varıp gurbet ele vasıl olunca
Dostlardan haberim al melil melil
