İstanbul'a bir iş seyehati için gitmiştim,
Bir kaç gün sürdü,
Arefeden önceki gündü, dönüş yolunda Ankara'ya
Ama dönmeden de hazır İstanbul'un kalabalığı azalmışken
İstanbul'u biraz dolandım arabayla boş boş..
Öyle boştu ki,
Tıpkı sen yokken yüreğim gibi..
Sonra dönüş yolunda sanırım Karabük civarıydı,
Otobanda bi'
Kaç gün geçti bilmiyorum. Ama içimde hep şu his var. Keşke bişeylerimiz uyuşmasaydı, bi konu yüzünden tartışsaydık, bi sinir öfkeyle ayrılsaydık da böyle olmasaydı. Göğsümü gere gere yine birlikte olmasakta ben onu çok seviyorum. Uzakta olsak da o kalbimde ve biliyorum o da beni seviyor. Ama şartlar hayat kader adını ne koyarsanız koyun birlikte olamıyoruz yan yana gelemiyoruz. Olsun kalplerimiz bir. Belki de hayırlısı bu, onu uzaktan da sevebilirim, belki de uzaktan sevmem onun mutluluğu için daha iyidir, vuslatım dedim bi kere ben ona. Son nefesime kadar da vuslatım olarak kalacak diyebilseydim. Ya da içimde küçücük de olsa bi umut. 60 yaşına gelsem bana gelse şartlar ne olursa olsun kabul ederim deseydim. Şimdi adın geçti mi susuyorum. Adın geçmesin, hatırlatacak birşey olmasın gün içinde diye dua ediyorum. Canım sürekli yanıyor. Ama bi anı, bi isim, bi mekan, bi müzik hatta gördüğüm yaşlı çiftler… Canımı öylesine acıtıyor ki. Tarif etmeye çalışmayacağım. Zaten istesemde edemem. Gülüp eğlenip rutin hayatımı yaşar gibi görünürken o acıyı göstermeyeceğim diye çok çaba sarfediyorum. Bi an önce eve geleyim, ya da yalnız kalayım istiyorum hergün, her saat. Bi yanardağım bu aralar. İçim alev alev. Dışımda o ateşin emaresi yok. Patlasam yıkıp devireceğim eriteceğim önüme ne gelirse. Ama içimde yaşamaya çalışıyorum. Ne olursa olsun biz çok güzeldik. Çok güzel de olacaktık. Yazık oldu…
Bir Rüya Gibi
Merhaba kitapsever dostlarım birbirinden güzel hikayeleri olan bir kitap okudum ve bu kitabı sizlerle paylaşmak istiyorum. Bazen gülümseten bazen ağlatan hayat hikayeleri var. Neye göre mutluluk şansını yakalıyoruz? Mutlu olmak elimizde mi? yoksa kader mecburi mutsuzluğa mı sürükler bizi? Bu kitabı okurken bu sorular aklıma geldi o kadar farklı hayatlar var ki kimisi iyi, kimisi kötü, kimisi mutlu, kimisi mutsuz ama bu bir tercih meselesi değil gibi, Örneğin Coğrafya kaderdir derler ya bazı yerlerde ne kadar çabalarsan çabala mutluluğun ucundan yakalayamıyorsun. Bazen de bir bakmışsın mutluluk kapını çalmış.
Kitapta okuduğum bazı hikayelerdeki duygu durumumu sizlerle paylaşıyorum.
Deniz Kızı: Sıcacık bir aşk hikayesi Deniz, kum, güneş, içimi ısıttı.
Martılar: Ayrılık... İçime hüzün çöktü. Bu nasıl bir ayrılık
Mor Çiçekli Orkide: Toksit ilişki havası aldım. Hani ne senle ne de sensiz gibi...
Aşkını Bana Anlat: Dostluğun en güzel hali. Var olduğunu bilmek bile güç veriyor
Üç Yıl Önce: Şiddet mağduru masum bir kadının savaşı. Hem kazanan hem kaybeden.
Bende saklı kalsın: Bu hikaye beni çok üzdü birini severken Onun başka birini sevdiğini öğrenmek çok yıkıcı bir duygu.
Saklı Bahçe: Bazı insanlar hayatımızdan Keşke hiç gitmese deriz ya öyle bir hikayeydi.
Sevgili 
Yağmur Boz bu muhteşem kitabı bana önerdiğin için çok teşekkür ederim
