İstanbul'a bir iş seyehati için gitmiştim,
Bir kaç gün sürdü,
Arefeden önceki gündü, dönüş yolunda Ankara'ya
Ama dönmeden de hazır İstanbul'un kalabalığı azalmışken
İstanbul'u biraz dolandım arabayla boş boş..
Öyle boştu ki,
Tıpkı sen yokken yüreğim gibi..
Sonra dönüş yolunda sanırım Karabük civarıydı,
Otobanda bi'
Kaç gün geçti bilmiyorum. Ama içimde hep şu his var. Keşke bişeylerimiz uyuşmasaydı, bi konu yüzünden tartışsaydık, bi sinir öfkeyle ayrılsaydık da böyle olmasaydı. Göğsümü gere gere yine birlikte olmasakta ben onu çok seviyorum. Uzakta olsak da o kalbimde ve biliyorum o da beni seviyor. Ama şartlar hayat kader adını ne koyarsanız koyun birlikte olamıyoruz yan yana gelemiyoruz. Olsun kalplerimiz bir. Belki de hayırlısı bu, onu uzaktan da sevebilirim, belki de uzaktan sevmem onun mutluluğu için daha iyidir, vuslatım dedim bi kere ben ona. Son nefesime kadar da vuslatım olarak kalacak diyebilseydim. Ya da içimde küçücük de olsa bi umut. 60 yaşına gelsem bana gelse şartlar ne olursa olsun kabul ederim deseydim. Şimdi adın geçti mi susuyorum. Adın geçmesin, hatırlatacak birşey olmasın gün içinde diye dua ediyorum. Canım sürekli yanıyor. Ama bi anı, bi isim, bi mekan, bi müzik hatta gördüğüm yaşlı çiftler… Canımı öylesine acıtıyor ki. Tarif etmeye çalışmayacağım. Zaten istesemde edemem. Gülüp eğlenip rutin hayatımı yaşar gibi görünürken o acıyı göstermeyeceğim diye çok çaba sarfediyorum. Bi an önce eve geleyim, ya da yalnız kalayım istiyorum hergün, her saat. Bi yanardağım bu aralar. İçim alev alev. Dışımda o ateşin emaresi yok. Patlasam yıkıp devireceğim eriteceğim önüme ne gelirse. Ama içimde yaşamaya çalışıyorum. Ne olursa olsun biz çok güzeldik. Çok güzel de olacaktık. Yazık oldu…
Bir Rüya Gibi
. . Sözcükler , Jean Paul Sartre . .
