İstanbul’a kar yağıyor bugün. Sensizliğin bilmem kaçıncı günü. Olsaydın şimdi yazardım; ‘Bi salep?’
Geçen gece seni rüyamda gördüm. Ama sadece gördüğümü hatırlıyorum. Keşke her anını hatırlayabilsem. Aklım, fikrim sende.. Gün içinde yaptığım tek şey seni düşünmek. Bakırköy’de görüştüğümüz son gün.. Son görüşmemiz olduğunu bilseydim daha sıkı sarılırdım sana. Hatta bırakmazdım belki. Beni mutlu edecek tek şey sensin. Bi telefon kadar uzaktasın ama sırf seni çok sevdiğim için arayamam. Ölsem de arayamam. Çünkü sana zarar veriyorum..
Ne için yaşıyorum? Neden bu hayatın içindeyim? Ölsem ne değişecek ki? Başarırsam ne değişecek? En tepeye ulaşırsam ne değişecek? O zamanda bir farklılık aramayacak mıyım? Gerçekten şuan istediğim hedefleri istiyor muyum onu dahi bilmiyorum. Sanki kendimi kaybetmişim gibi geliyor. Bazen bu yaşamımdan nefret ediyorum. Hayır. Hayır. Hayır. Ben beni
Olmuyor olmuyor olmuyor nefes alamıyorum yapamıyorum olmuyor biliyorum biliyorum biliyorum ben başaramadım ama sen neden elini uzatmadın neden neden her şey çok zor yaram kanıyor durmuyor keşke kanser olsamda ölsem hiçbişe yapmak istemiyorum herşey yalan geliyor gerçekten ben ne yapacağımı şaşırdım ben kendimi toparlıyamıyorum gecelerim geçmiyor
Uyumuyayı çok seviyordum ben uyuyunca geçiyordu çünkü ya şimdi uyku haram oluyo bana sanki uyusan ne yarın yaran daha sızlicak işte kendini kandırma diyor. Biliyo musun seninle ağladım zaman keşke dedim keşke her şey şimdi bitse ölsem şimdi seninle her duyguyu yaşadım ben ilk defa o konuyu seninle konuştum ben acımı sana anlatım ben ...Ne biliyo musun sen yoksun artık yani ama bende yokum ki benim ruhum du seni seven herkes el birliğiyle onu çürüttü o yüzden onu gömdüm ki ben ...bir gün gel bakıyım sadece içimde öldürülmeye kıyamadığım tek şeysin çünkü seni bi kez daha kırgın bakıyım sana olmadık diye bi kez daha güleyim sana her şeye rağmen...bi de neyse ya Allah'a emanet ol...Bi o kaldı zaten hepte o vardı zaten...