Hüseyin Rahmi Gürpınar'dan daha önce eserler okumuştum. Her eserinde sizi sıradan olayların içine alırken daha ne olduğunu anlamadan sizi öyle bir sonla karşılaştırır ki her eserin sonunda yazara şapka çıkartırsınız. Gulyabani'yi okurken aklımda hep Süt Kardeşler filmi vardı. Hangi karakter acaba nereden çıkacak diye merakla bekledim. Romanın sonunda küçüklüğümde bir kez olsun bakmaya dayanamadığım o iri yarı, koca kafalı, sakalı göbeğine kadar, tabak büyüklüğünde gözleriyle korkunç yaratıktan başka çok aşırı bir benzerlik görmedim. Tabii hanımefendinin mirasını saymazsak.
Oldukça akıcı bir kitap. Hüseyin Rahmi, çağdaşlarına nazaran daha sade bir dille yazmıştır. Kitabı okurken en çok merak ettiğim şey, akla mantığa uymayan bu senaryoyu nasıl bir gerçeğe, nasıl bir sona bağlayacağı merakıydı. Böyle şey olmaz, bu kız kız, evdekiler türlü türlü korkuya nasıl tahammül eder diye sıkılmaya başlamadım değil. Ama yazardan mantıklı bir son bekliyordum. Daha evvelinde Hüseyin Rahmi'nin bu başarılarına başka eserlerinde şahit olmuştum. Beni yanıltmadı yine. Bir kez daha hayran oldum. Batıl inançları, cehaleti çok güzel anlatan değerli bir kitap. İyi okumalar.
