"Onu sevmek, nefes almak gibidir. Gel de nefes almaktan vazgeç şimdi" demiş Mevlana. Sevmek, şansın yoksa yaşarken ruhen ölmeyi göze almaktır.
Stefan Zweig' in Satranç kitabını okudum ve beğenmişle beğenmemiş arasında kaldım. Yalnız iyi olan bir tarafı var bu yazarın; olay örgüsü kuvvetli ve okurken film izliyormuşçasına bir his
-Işığı görmeyi bilenler için, hayat her zaman gülümsemeye hazırdır.-
-Gerçek karanlık, dışınızdaki ışıksızlık değil, içinizdeki umutsuzluktur.-
-İnsanın kendinden umudunu kesmesidir yaşarken ölüm.-
-Umut:
ışıksız kaldığında, ben bu karanlıktan mutlaka kurtulacam,
bir elimde ayı diğerinde güneşi tutacam diyebilmektir.-
-düştüğünüz yerden kalkmışsanız,
kırıldığınız yerden çiçek açmışsanız;
-yılmamayı, yitmemeyi, çabalamayı öğrenmiş, karanlıktan aydınlığa çıkmışsınız demektir.
-Keyif, yaşamı ıskalamamanın ödülüdür.-
Her kadın okunmayı bekleyen bir kitaptır aslında.
Hangi türde yazıldığı bilinmez bu kitabın, zaten hangi türden okumak istersen o tadı alırsın okumayı bilirsen eğer!
Her kitabı olduğu gibi, kadının satır aralarını da iyi okuman lazım çünkü o kitaptaki asıl keyif o satır aralarındaki detaylardır.
Dokunman gerekir o eşsiz kitaba, en mahrem sayfalarını sana açar, ama istediğini verip tüm ilgini sadece o kitaba verirsen.
Ezber bozucu metinleri okumaya başladığın an kadın da kitap gibi esir alır seni, aklına ve tüm hücrelerine hükmederek hem de.
Bazı kadınlar, kitaplar gibi başyapıttır her kelimesi vurur seni derinden, her cümlesi susturuculu silah gibidir, dumanı tütmez, ateşi çıkmaz ama öldürür seni hiç acımadan...
Bir görselden, bir metin nasıl çıkar denemesi yapıldı :)
Oblomov - Ivan GONÇAROV (Ya şimdi ya hiçbir zaman, unutma!)
Bazı kitaplar vardır, okurken kendimizden bir parça buluruz. Hatta bazen daha da ileri gider: "Bu kadarı da olmaz, bu kitap beni anlatıyor!" deriz.
Hayatın bazı dönemlerinde öyle bir ruh haline bürünüyorum ki... İsmini veremediğim bir ruh haliydi, artık bir ismi oldu: OBLOMOVLUK.
Nazım Hikmet'i sever misiniz?
Hadi canım, nereden
"Aşk, bir bedende iki kişi."
“Ey aşk...! bir mucize gerçekleştir şimdi
Şapkandan bir kumru havalansın
Bana öyle büyük ki bu kalp,
Gelsin yüreğime yuvalansın”
Kitabı okurken sımsıcak bir yürek buldum. Yaşam kavgasının molalarında, sıcacık bir poğaça, buğusu üstünde demli bir çay, sevgi ve vefayla beslenmiş hoş bir muhabbet, zifiri