- Demokrasi, lütfen, diyor.
Büfenin dar aralığından bir ses:
- Kalmadı.
Genç, yeniden soruyor:
- Kalmadı mı, gelmedi mi?
- Tükendi efendim, tükendi.
- Yarın gelir mi?
- Kimbilir, diyor büfeci, belki.
- Yani Demokrasi'nin yarın geleceği kesin değil demek istiyorsunuz.
Büfecinin canı sıkkın:
- Yani kardeşim, sen de şunlardan birini seç işte. Bak hepsi var, hürriyet, milliyet, cumhuriyet, sabah, günaydın...
Sayfa 27 - Telos yayıncılık - birinci basım - 2001
"kimbilir kaç yalnızlık eskittiler
yoksa bir büyü mü baktığın zaman
hem bir çoktular hem bir tektiler
yorulmuş bir yanlışı yaşamaktan
epeyce kadın gizlice erkektiler."
Sayfa 11 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
hep yanıldık mı kimbilir
inanmak gelmiyor içimden
#Yarım Kalanlar 3#
Sana dair içimde birikenleri döküyorum bu satırlara
Olur ya eğer bir gün düşlediklerimiz gerçek olmazsa
Yeryüzünde nereye gidersen git beni asla unutma
Bir sevgiliden çok daha fazlası olmak istedim sana hep
Elinden tutup bulutlara yürümek
Yüzündeki çizgileri parmaklarıma işlemek
Gözlerinden, sakladığın o derinlere inmek
Kader dedik tanışmamıza
Kalbimizin kapılarını açtık birbirimize
Hiç şüphesiz tamamlandıkta
Eminim ki seninle güzel günler kapıda..
Sonsuz olsun senle olacak
Hayatımın her köşesi senle dolacak
Başka bir yolu yok sonsuzluk ancak
Birbirimizden en güzel armağan olacak
Hayatım senle dolu hayalim sensin
Seninle başladığım her günüm eşsiz
Beni ömrüne işle koşulsuz şartsız
Olmasın tek bir günüm geçmesin sensiz
...
Seninle ilgili çok güzel düşüncelerim var. Korkuyorum kaybetmekten seni. Hayatımdan gitmeni istemiyorum. Kimbilir belki de seni dertlerimle çok fazla sıkıyorum. Herkesin derdi kendine sonuçta. Ama madem bir elmanın yarısıyız o halde sende olan her şeyin başımın üstünde yeri var.
...
A.U
Kimbilir
Hangi kokuşmuş, çürümüş çağda yaratmışlardı bu kumalığı?
Kim yaratmıştı? Kuma olmaktan, insanın ruhuyla, bedeniyle tutsak olmasından daha küçültücü şey var mı dünyada? Zavallı kadınlar, mezarlarınızdan kalkın! Kızlıkları ellerinden zorla alınmış kadınların, aşağılanmış kadınların ruhları, kalkın! Kalkın, kötü dünyaları, pis dünyaları titretin! Ben çağırıyorum sizi, ben, sonuncunuz! Ben, başkaldıran kuma!
Sayfa 111Kitabı okudu
Güneşin kelimeleri yuvarlayarak konuştuğu bir
sabah. manzara kesat. radyoda eski bir şarkı.
şarkı eski ve tuhaf. kedilerin hasılatı
topladıkları bir çöplük. kavga, kıyamet
şimdi fotoğraf çekilsek gözlerimiz
bulutlu çıkar. baharın en hırpani
kadrosu arkamızda; uçurtmalar, kediler ve aşk.
şimdi her fotoğrafta defolu bir kelebek
uçar. şimdi her fotoğraf bizi dışlar,
nisansız ve insansız bir sabah. ne yapsa,
anlamaz insanın dilinden yağmur. ne yapar
açamaz kilitlenen aşkları bu zavallı çilingir,
ücra günler büyük harflerle başlar.
insan ıslansa biraz aklından kuş sürüleri mi
taşar? bıraksak biz belki bir fesleğen anlar.
marifetli bir şişenin dibi bizi yedi renge
boyar. tenimiz sefil. oysa aklımız ağrır
bir çocuk balkondan sarksa, ölüm pejmürde
elbiseyle ayaklansa... otobüsler suskun
yüzümüz gaste kağıdından bu sabah
zam, kira, kaza, yakıt, umut. gözlerimiz
denizler altında yirmi bin fersahta.
güneş kimbilir hangi uzaklarda?
kimbilir nerde şimdi o rezil, polikarya?
Didem Madak