Orhan Kemal’in Güzel Anısına
işten çıktım
sokaktayım
elim yüzüm üstümbaşım gazete sokakta tank paleti
sokakta düdük sesi
sokakta tomson
sokağa çıkmak yasak sokaktayım
gece leylâk
ve tomurcuk kokuyor
Eski çağlardan beri büyü insanların yaşamında her zaman önemli bir yer işgal etmiştir. Büyü gündelik hayatın çözümlenemeyen sorunlarının anahtarı haline gelirken, bu anahtarı elinde bulunduran büyücünün sahip olduğu doğaüstü güçleri kimden ve hangi metotları kullanarak elde ettiği sorusu modern cadının sahneye çık(arıl)ışına kadar daima geri planda kalmıştır..
Sayfa 74 - Alfa YayınlarıKitabı okudu
Problemli bir gence, bir öğrenciye verilmesi gereken en önemli eğitim, insanın yaratılış gayesini anlatmak, ne için yaşadığını öğretmek, bir hesabın olduğunu kavratmaktı. Eğer bu yapılırsa gençliğin ve toplumun birçok sıkıntısı kendiliğinden hallolacaktı. Çünkü inançsız, ne için yaşadığını bilmeyen ve bir hesabın varlığına inanmayan bir insanın, kötülük yapmaması ve zarar vermemesi için bir neden yoktu. Kimden korkup, kimden çekinip kendisine bir düzen verecekti? Yani insanın içindeki oto kontrol sistemi nasıl harekete geçecekti? Niçin ve kim için?
Bunu Allah korkusu ve yaptıklarının hesabını vereceğine inanmaktan başka, ne temin edebilirdi?
Sayfa 103Kitabı okudu
"Etrafını bu kadar iyi tanıyan, karşısındakinin ta içini bu kadar keskin ve açık gören bir insanın heyecanlanmasına ve herhangi bir kimseye kızmasına imkan var mıydı? Böyle bir adam, önünde bütün küçüklüğü ile çırpınan birine karşı taş gibi durmaktan başka ne yapabilirdi? Bütün teessürlerimiz, inkisarlarımız, hiddetlerimiz, karşımıza çıkan hadiselerin anlaşılmadık, beklenmedik taraflarınadır. Her şeye hazır bulunan ve kimden gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?"
Dedem gerçek saygının ne olduğunu çok güzel özetleyen bir hikâye anlatırdı. Seksen yaşında bir adam, beş yaşında bir çocuk içeri girince ayağa kalkmış. Etraftakiler "Aman efendim, ne yapıyorsunuz;
çocuk o!" demişler. Yaşlı adam, "Çocuk saygıyı bizden öğrenmeyecekse kimden öğrenecek?" diye cevap vermiş. Ne kadar da doğru. Ve, evet, saygı budur, böyle öğretilir. Çocuğunuzun saygıyı öğrenmesini istiyorsanız ona "Saygılı ol,", "Büyüklerini say!" diye öğütlemek yerine saygı gösterin. Kendisi saygı görmeyen bir çocuk, bir başkasına saygı göstermeyi nasıl öğrenebilir? Bizim çocuğa hiyerarşik bir ilişki dahilinde öğrettiğimiz şey, saygı değil, olsa olsa itaat olabilir. "Büyüğe saygı" klişesi adı altında ona kendisini aşağıda, yani "alt" hissettirdiğimiz ve "üst"üne itaat etmesini öğrettiğimiz çocuk, tabii ki hayvanlara eziyet edecek, sınavda hile, oyunda mızıkçılık yapacak, yalan söyleyecek ve sonra kendisini "üst" hissedeceği bir paye bulur bulmaz altını ezecektir. Aynı, bu çocuğun anne/baba olunca kendi çocuğuna yaptığı gibi.
İlk ölüşünde,
sonbaharının başlangıcında da bu durumda bulunmuştu, o zamanlar
yatak odasının yapayalnızlığında bile, ölüme üstünlük tanımayacak kadar
zinde bir ilgi duyuyordu ulusuna, yazgısı hiç ölmemekmiş gibi
sürdürüyordu egemenliğini, o zamanlar burası, bir başkanlık sarayına
değil bir pazar yerine benzerdi, küfe boşaltan, geçitlerde eşeklerin
üstünden tavuk kümesleri indiren çıplak nöbetçileri, açlıktan kırılan torunlarıyla basamaklara çöküp devletten mucizevi bağışlar bekleyen
dilenci kadınları yarıp geçmek, çanaklardaki gece çiçeklerini atıp
yerlerine taze çiçekler yerleştiren, yerleri silen, balkonlarda halı döven,
kuru daldan patpatların temposuyla düşsel aşk şarkıları söyleyen
küfürbaz odalıkların sıçrattığı pis sulardan sakınmak gerekirdi ve bu
şamatada, çekmecelerinde kuluçkaya yatmış tavuklar bulan tımarlı kamu
görevlilerinin feryatları, helalarda orospularla askerlerin bitmeyen
gitgelleri, kuş çığlıkları, ortalıkta hırlaşan sokak köpekleri; kapıları açık
duran
bu sarayda,
hükümetin
nerede olduğunu
kestirmenin
olanaksızlaştığı bu büyük kargaşada, kim kimin ne olduğunu, kimden
yana olduğunu da bilmiyordu.
Malik bin Enes der ki:
Bu din bir ilimdir bu yüzden kimden öğrendiğinize çok dikkat edin.
Sayfa 211Kitabı okudu
