Anneler yaratılmışların en güzelidir.
.
-Bir insanı,
en çok annesi sever gerisi yalan.
Bir insanın adını,
en güzel annesi söyler gerisi yavan.-
.
-Bütün sevgileri topladım, bir anne sevgisi etmedi.-
.
Annemin gülüşünü,
merhem diye yıllarca sürdüm yüzümdeki acılara.-
.
Teri gül, teni gül Annem…!
Seni ne çooook severim…!
Bir gülüşüne güneşi kurban ederim…!
.
Annem…!
karnını yurt bildiğim, memesinde rızık bulduğum
ben şimdi kime acıkacağım,
kime susayacağım.
yamacında mutlu olduğum, şimdi kime sığınacağım,
kime öptüreceğim yaralarımı,
nerede şifa arayacağım.
.
-Hiçbir yokluk, anne yokluğuyla boy ölçüşemez.-
"Doğrusu, bizler bugün canlılığın nerede bulunduğunu, ne olduğunu, nasıl adlandırıldığını bile bilmiyoruz. Elimizden kitaplarımızı alsanız bir anda ne yapacağımızı şaşırır kalırız; ne yapacağımızı, kime sığınacağımızı, neye tutunacağımızı, neyi seveceğimizi, neden nefret edeceğimizi, neye saygı duyacağımızı, neyi aşağılayacağımızı bilemeyiz. İnsan olmak, gerçek insan, etiyle kemiğiyle insan olmak bile ağır gelir bize. Utanırız bundan, insan olmayı yüz karası sayarız, benzeri olmayan toplumsal birtakım insanlar olmak için çabalarız. Ölü doğmuş insanlarız biz ve uzun zamandır canlı babaların çocukları değiliz, giderek daha çok hoşlanıyoruz böyle doğmuş olmaktan. Zevk duyuyoruz bundan. Çok yakın bir gelecekte bir şekilde düşüncelerden doğmanın yolunu bulacağız.”