Ne seninle doğan güneşi unuturum,
Ne de seninle batan ayı.
Ne senin beni ne kadar mutlu ettiğin
Ne de beni ne kadar üzdüğün.
Kimin umrunda ki bunlar?
Yüreğinde yerim olmayan senin mi?
Yoksa sokaktan geçen bir yabancının mı?
Kimin umrunda? Söyle şimdi bana.
Elleri cebinde sallana sallana yürüyen meczup gibiydim ,
Güneş yüksel miş çiçekler açmış kimin umrunda,
Soğuk ve durgun denizden farksızdı yüreğim
Suskunluktan lâl olmuş dillerim,
Buz gibi bakıpta görmeyen gözlerim,
Kara kalem ile çizil miş gibi derin ve sonsuz çizgiler...yüzümde..
İşkence görmüş kalbim bedenimin hatrına mecâlsiz atıyor,
Bir parça kalmış inancım ve ondan büyük olan umudum,
Bir gün evet bir gün beni hayata bağlayan tek o umut
Gün gelip müjdeyi vericek ve hiç olmazsa huzurla ölmenin mutluluğunu yaşatıcaktı..
Bahçenden güller yüzünden tebessüm kalbinden huzur eksik olmasın,benim olsan da olmasan da..
Şimdi dünya dursa kimin umrunda
Zaten iyi değilim aşk konusunda
Kaldım kalbimle aklım arasında
Gel de ağlama...
Bir gülüşüne dört mevsim sığmış.
Dışarıda şimdi zemheri kışmış
Kimin umrunda..!
- Ahmed Arif -