Fakat sen kimsin ki benim için? Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
Kuzey'den ne haberler var, Rohan Süvarileri?
"Bir söz söylenmeden, bir komut haykırılmadan, aniden durdu Süvariler. Mızrakları bir orman gibi yabancılara çevrilmişti; atlıların bazılarının elinde yayları vardı ve oklarını kirişe geçirmişlerdi bile. Sonra içlerinden biri ileri doğru sürdü atını. Uzun boylu, diğerlerinden daha uzun boylu bir adamdı; miğferinde at kılından beyaz bir sorguç
Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstüme basan, hep, ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için?
Ama sen benim için kimsin ki, beni asla, asla tanımayan, suyun kenarından geçer gibi yanımdan geçen, taşa basar gibi üstüme basan, sürekli çekip giden ve beni ebedi bir bekleyiş içinde bırakan sen...
Sayfa 52Kitabı okuyor
Kendimize soruyoruz; ''Ben kimim ki, parlak, harika, yetenekli ve etkileyici olabiliyorum?''
'' Sen kimsin ki bu özellikleri reddediyorsun?''
Sayfa 294 - ElipsKitabı okuyor
Ve insanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç bir şey yoktur. (Syf. 26)
Sen, beni asla, asla tanımayan, bir su birikintisinin yanından geçercesine yanımdan geçip giden, bir taşa basarcasına üstümden geçen, hep ama hep yoluna devam eden ve beni sonsuz bir bekleyiş içerisinde bırakan sen, kimsin ki benim için? (Syf. 61)
Şimdi sana desem ki kimsin sen?..
Çalmaktan keyif aldığın bir müzik aleti, sahip olduğun bir yetenek misin? O notaları tanımakla ve bunu sese dönüştürebilmekle, o keki mükemmel bir lezzette pişirebilmekle, yeteneğin neyse kullanarak bir şeyler üretmekle yetinmeyen misin? Aldığın alkış mısın? Edilen teşekkür mü? Duyduğun övgüler mi, tebriklerini minik bir gülümseme ile kabul ederken sıktığın eller misin?
Holden Kitap, “Sen Kimsin” bölümü.
Beni bağışla patron!” dedi. “Ben, Tanrı kemiklerini aziz etsin, dedem Kaptan Aleksi’ye benziyorum! Yüz yaşındaydı; öğleden sonraları çeşmeye giden kızları seyretmek için kapının önüne otururdu. Ama, gözleri bozulmuştu, iyi görmüyordu. Bunun için kızlara şöyle bağırırdı: ‘Sen kimsin, kız?’ ‘Mastrandoni’nin kızı Lenio,25’ ‘Gel kız, sana dokunayım! Gel kız, korkma!’ Kız da kahkahayı basıp yaklaşırdı. Dedem, koca elini kıza uzatır, yavaş yavaş, tatlı ve kudurmuşçasına yoklardı. Sonra da ağlamaya koyulurdu. Bir gün, ‘Neden ağlıyorsun dede?’ dedim. ‘Ne ağlamayım be çocuğum,’ dedi. ‘Ben ki ölüyorum ve bunca güzel kızı arkamda bırakıyorum!..’”
Zorba içini çekti:
“Ey zavallı dedem,” dedi, “nasıl anlıyorum seni!.. Sık sık oturup düşünürüm! ‘Ah, ah! Olabilse de, bütün güzeller benimle birlikte ölse!’ Ama, o dişi domuzlar yaşayacak, iyi hayat sürecek, sarılacak, öpüşecekler, Zorba da toprak olacak... Çiğneyecekler beni...”
NEDEN YAZIYORUM
Mensur koşuk olarak kaleme aldığım eserlerimi paylaştığım bir site neden yazdığım ile ilgili bir yazı talep etti.
Çok ilginç cümleler kurmuşum. Paylaşmak istedim.
Hayatta nefes almak kadar önemlidir yazmak..
Yazmakta ki tek amacım yaşadığım toplumun ve insanlığın kulağına aydınlığı fısıldayan metinler bırakmaktır.
Yazın
Nelson Mandela, Güney Afrika Eski Başkanı, 1984 tarihli başkanlık konuşması
Nelson Mandela, Güney Afrika Eski Başkanı, 1984 tarihli başkanlık konuşması :
''En derin korkumuzun sebebi, yetersiz olduğumuz duygusu değildir, en derin korkumuzun sebebi ölçülemez kudretimizdir. Korktuğumuz şey karanlığımız değil yaydığımız ışıktır. Kendimize soruyoruz “Ben kimim ki, parlak, harika, yetenekli ve etkileyici olabiliyorum? Sen kimsin ki bu özellikleri reddediyorsun?” Sen, tanrının yarattığı bir varlıksın. Kendini küçümsemenin dünyaya bir faydası olmaz. Çevrendeki ilerin güveni sarsılmasın diye küçülmek, meziyet değildir. Biz, Tanrı’nın içimizdeki gücünün yansımalarını göstermek için doğduk. Bu güç sadece birkaçımızda değil, bu güç tüm insanlarda var. Kendi ışığımızın parlamasına izin verdiğimizde bu şansı farkında olmadan başkalarına da veriyoruz. Kendi korkularımızdan kurtulduğumuz anda varlığımız, bizim çabalarımız olmaksızın başkalarını kurtaracaktır.''
Sayfa 205 - KoridorKitabı okudu
