Kırmamak için kırılmak..
Hülasa geçsem bu kadardır işte hayatım...
Tenhalarda büyüyen sevgi.
Süveyda, camın buğusuna parmak ucuyla küçük bir çiçek çizer gibi yaptı,
“Bazı sevgiler… Cihangir… herkesin gözünün içine baka baka değil, kimsenin görmediği bir köşe başında büyür.
Belki bir sabah
"Kırılmak mümkün.
Kim kırılmadan büyümüş ki?
Mühim olan doğru kaynamak.
Doğru kaynayabildin mi?"
