Sanki kendimden ve bütün yakınlarımdan öç almak için okuyorum onca kitabı ve ruhum önce yıkanıyor, sonra coşkulu bir rüzgarla şişiyor, hız alıyor, sonra nasılsa kesiliyor rüzgar ve birden ben hiç yol almadığımı anlıyorum, hiç gelişmediğimi, hiç değişmediğimi, gece boyu karanlık bir denizde hep kendi etrafımda döndüğümü anlıyorum.
Sayfa 60Kitabı okudu
.. ne kadar imkansız olduğu söylenirse söylensin, aşk bir gün, bir yerde sonsuz bir bütünleşme düşüdür.
Sayfa 95
Beni üzdüğün, kırdığın, beni sevmediğin için bana suçlu bir öfke duyuyorsun..
Sayfa 90
Birazdan sen geleceksin ve dilsiz kalacak dünya... Herkes bildiği bütün dilleri unutacak... Dünyanın güneşten kopmadan önceki halindeki sessizlik kaplayacak her yeri...
Sayfa 87
Sevgimiz, koptuğu yerden birleştiriyor hayatın bu sonsuz yakınlığını...
Sayfa 87
''Çünkü kurallarını asla öğrenemediğim bu dünyada kimin özgürlüğünü savunsam benim ölmemi istedi.''
Oysa ben, hayat bir şiir olsun istemez miydim sevgili?... Hayat sonsuz ve lekesiz bir sarılma olsun istemez miydim? Ama olmuyordu sevgili. Ne zaman birazcık mutlu olsam, çok, ama çok kısa bir sürede gölgelendi hep... Yazdığım sevgi mektuplarının zarfını yine ben açtım...
Sayfa 82