“Bir şeyden kaçıyorum, bir şeyden kendimi bulamıyorum ,dönüp gelip kendime yerleşemiyorum,kendimi bir yer edinemiyorum kendime bir yer…Kafatasımın içini ,bir küçük huzur adına aynalarla kaplattım ölü ben’im kendini izlesin her yandan ,o tuhaf sır içinden.Paniğini kukla yapmış hasta bir çocuğum ben.” Bir kesitinden.
Bugün aklımdan Nilgün Marmara geçti .Onu okumanın merakı içinden .İç dünyasını ve şiirlerini anlamak için defterinde karaladığı yazıları okumak istedim.Şu an iç dünyam bulanık.Bazı kesitleri gözlerimi doldurdu ve ağlattı…Yalnızlığını bir nebze olsa da hissettim.Ve bu beni kötü hissettirdi. Bazen defalarca okuduğum hastalığının izlerini bahsettiği yerleri ama bir anlama varamadım.Tek bildiğim kalbimi kırdığı ve kırılan kalbimi hüzünle doldurması oldu…
Öyle güzelsin ki kuş koysunlar yoluna ..