kırıldım mı, kızdım mı anlamadım
insanın kalbi kara kış bazen.
çerçevesini bozduğu hiçbir fotoğrafa benzemiyor tekrar.
nerede o taşrasını bırakıp kaçan küçük kara çocuk.
bir ipliğin üzerine dizilmiş kilometrelerce,
her küstüğünde şehri terk etme isteği.
vardır hepimizin bir yolculuğu telaşlanınca gözlerimizin bile titrediği.
tarlanın ortasındaki o yalnız, bir gün tarla da yalnız kalacak.