Yuh Artık Dedirten Bir Anı
Dün İlber Ortaylı ile Kişisel Gelişim Zirvesi vardı Karşıyaka'da.Neyse öğle arasında yemek yemek için ben ve manevi ablam bir yere oturduk.Masalar o kadar yakındı ki birbirine,yan masadaki konuşmaları duyabiliyorduk.
Benim izamda oturan kız :
-Ya babam bende iş kadını olma potansiyeli görüyor.Ben ne anlarım hırdavattan.Geçen biri geldi işkence var mı diye sordu ben de kime yapacağınıza bağlı dedim dedi ve arkadaşıyla gülüştüler.
İşin ilginç yanı bendeniz (Seda)babasının hırdavat dükkanı olan,orada çalışan ve hırdavattan pek de hoşlandığını düşünmeyen biriyim.Ama babam kendi işini gayet iyi yapabileceğimi düşünüyor ve benim yüksek lisans yapmamı istemiyor .
Birbirinden habersiz ayrı iki masa fakat dert bire bir aynı.Dünya hakikaten çok küçük ve tesadüflerle dolu :)
