. . Roman Karakteri İncelemesi . . (Prens Mışkin)
Prens Mışkin, ailesini ufak yaşta kaybeden bir yetimdir. Evlatlık olarak bir zenginin yanında yaşar. Prens, tabiri caizse adam gibi adamdır. Gerçek bir beyefendinin/centilmenin sahip olması gereken tüm niteliklere sahiptir. Yalan, sahtekarlık, kurnazlık, içten pazarlıklı olmak, arkadan iş çevirmek nedir bilmeyen tertemiz kalpli saf bir insandır.
Hissetmek ne renktir acaba?
“Hissetmek ne renktir acaba?”
Sizi binlerce kez kucaklıyorum, kalbim sizinle, daima sizinle.”
Bu cümlelerin altındaki dipnot ile canım bir kez daha yanıyor. Fernando Pessoa 1916 da bir arkadaşına yazdığı mektubu bu şekilde bitirmiş. Dipnotta ise bu mektubu alan arkadaşının altı hafta sonra intihar ederek yaşamını kaybettiği yazıyor. Daha kitabın
#arâf #161..170
Hani onlara denmişti ki; «Şu kasabada oturunuz, orada ne isterseniz yiyiniz, kasabanın kapısından girerken, başlarınızı eğerek 'Bağışla bizi' deyiniz ki, günahlarınızı affedelim ve iyilik edenlerin mükâfatını arttıralım.»
Fakat yahudilerin zalimleri o sözü kendilerine söylenmeyen başka bir sözle değiştirdiler. Biz de
2023 Okuma Hedefi
2023 yılına girerken kendime verdiğim sözü, siz değerli okurlarla da paylaşmak istiyorum. Kitaplara daha fazla zaman ayırabilmek için uyanma saatimi 2 saat erkene alma kararı aldım. Bu sayede 1 sene boyunca okuyacağım kitap sayısı 2 katına çıkıyor.
Ortalama bir kitaba 300 sayfa dersek, hesaplarıma göre 1 yıl sonunda 70 kitap okuyabiliyorum fakat 22'den, yani bu yılki hedefimden, birden 70'e çıkmak, amiyane bir tabirle su kaynatmama sebep olur. o yüzden düşündüm, taşındım ve 2023 yılı kitap okuma hedefini 50 olarak belirlemeye karar verdim. Belki fazlasını da yaparım ama onu zaman gösterecek.
BABAMIN ODASI...
-Ne işimiz var anne bu mahallede? Neden cevap vermiyorsun?Neden bu binada durdun?
-Hiçbir şey sorma,sadece gel.
(Anne kız bir binadan içeri girerler ve bir dairenin önünde dururlar, anne anahtarla dairenin kapısını açar ve içeri girerler)
-Anne bu evde kimin, neden anahtarı var sende?
-Satın aldım, bize ait artık bu ev.
-Seni anlamıyorum anne.
savrulma
benden bir öykü...
1-
Gece saat 00:37. Yarı uyur yarı uyanık
mayışma durumundayken hiçbir şey
düşünmemeyi başardığımda, beynimdeki zonklama katsayısından
dolayı delirmeye ‘’beş kala, delirmeye
Galata'da Gün
Burayı bir günlük edasıyla kullanmak hoşuma gidiyor. Bu yazı da onlardan biri olacak.
Elimde 
Samiha Ayverdi’nin Yolcu Nereye Gidiyorsun adlı kalınca kitabını tutarken, içimden, sanki bana soru soruyormuşçasına Şişhane’ye diye ona cevap veriyorum. Kalınlığından mütevellit bir noktadan sonra parmaklarıma hücum eden kasılma ve yorgunluk yer yer el