İlk cümlem “yazarı merak edenler ASLA bu kitapla başlamasın” olacak. Belki 3-4 kitap sonra okunabilir. Puslu Kıtalara hayran kalıp 2. Kitap olarak okudum ama hayatımın en zor 5günüydü. Pes etmedim direndim, zor da olsa okuyup anlamalıyım dedim, çünkü yorumlara bakılırsa, konu çok ilginçti. Ama kitabın başından itibaren sürekli beden değiştiren ruh gibi ordan oraya savruldum, bazen paşazade oldum bazen zabit bazen bir martı. Bir Ali ihsan oldum bir Zülkarneyn bir Moğol hükümdar. Hikayeye giren her karakterde onun geçmişinden başlayıp tüm hikayesini okudum, hepsinin gözünden dünyayı izledim. düz yolda önüne çıkan her tali yola sapmışsın da şehrin her köşesini dolaşıp, sonunda düz gitsen 10 dkda varacağın yolu 72 saatte yürümüşsün gibi bişeydi.. bu kadar detaylı kurguya şapka çıkarılır, büyük emek, büyük ustalık ama çok zor bir kitap. Çok ağdalı çok tasvirli bir dil. Kitabın geneli bu şekilde. Okumak isteyenlerin ciddi zaman ayırması gerekir. Şimdiden kolay gelsin.
“Kitabın maalesef gerçek bir hikaye olması insanın yüreğini çok burkuyor doğduğundan beri yaşamaması gereken bir çok olay ve tüm bunların üstüne 11 yıllık bir esaret. Hayatta kalabilmeyi başarmak sanırım bu olsa gerek..”
Kuyucaklı Yusu’u şimdi bitirdim ve hemen yorumumu yazmak istedim. Öncelikle o son neydi öyle! Cidden Muazzez’in suçu neydi, onun sonu neden öyle oldu? Sinirlerim bozuldu diyebilirim. Muazzez asla bu sonu hak etmiyordu. Yusuf ve Muazzez’in aşkı bu sonu hak etmiyordu, ben sonunda güzel bir hayatları olacak her şey bitti derken son hiç olmadı cidden o kadar üzüldüm ki ağlayacaktım! Sinirimi ve üzüntümü bir yana bırakacak olursam kitap harikaydı. Gerçekten canım Sabahattin Ali yine mükemmel bir kitap yazmış iyi ki Türk Edebiyatı’mızda onun gibi bir yazar var. Kitap çok akıcı ve merak uyandıcıydı, harika bir kitaptı. Karakterler, kitabın ilerleyişi her şey çok güzeldi. Özellikle Muazzez ve Yusuf’un aşkı çok güzeldi ama keşke sonları da güzel olsaydı.. Ayrıca klasik kitap okuyamıyorsanız bence bu kitabı çok seversiniz ve klasik kitap okumaya başlarsınız diye düşünüyorum. Hiç unutmayacağım Türk edebiyatı klasiklerinden biri oldu, çok sevdim.
Dex'in iğrenç çevirisi ve kitabın başındaki taciz olayı dışında keyif aldığım bir kitaptı keşke dex çevirmeseydi o zaman puanım 7 falan olurdu.
Kafa dağıtmalık bir monster romance/ fantastik/ bilim kurgu kitabı.
Yazım dili çok basit çevirisi çok kötü ama konu tasarımı, işleyişi hoşuma gitti.
Berbat bir şey..
Keşke okumasaydım dediğim kitaplardan biri. Kitapta belli bir konu yok yazar smût yazmak icin kitap yazmış. Arada sırada sadece smût olduğunu unutturmak icin karakterlere klişe travmalar eklenmiş.
Peder Bell'in kız kardeşinin intiharı kitaptaki gerçekten bir olayın olduğunu hisettiren tek olaydı. Ana kadın karakterimiz olan Poppy ise Peder Bell'e göre daha sıkıcı sayılabilcek bir geçmişi var yine zengin bir aile yine ailenin zenginliği ve sahteliğinden nefret eden çocuk.
Kitabın sevdiğim yanları ise kitabı Peder Bell'in bakış açısından okumak ve düşüncelerini ve psikolojisini iyi yansıtılması inanılmaz basit konusu olan bir kitap olmasına rağmen anlatımdan dolayı biraz sevilebilir oluyor. Kitap inanılmaz derecede sıkılmama rağmen reading slump a sokmadı.
Aynı kitabın içerisinde hem bir "Milli Edebiyat" hem de Cumhuriyet romanı zevki tattığım bir eser oldu.
Orhan Pamuk'un Masumiyet Müzesi, Kırmızı Saçlı Kadın, Benim Adım Kırmızı, Veba Geceleri, Kara Kitap, Beyaz Kale ve Gizli Yüz kitaplarını okumuştum. Cevdet Bey ve Oğulları ile bu kadar geç tanıştığıma üzüldüm.
Panoramik olarak geçirdiğimiz evreleri doğru kahramanlarla veren bir eser olmuş.
Yaban, Huzur, Ölmeye Yatmak , Aylak Adam ve Tutunamayanlar gibi romanlar ekseninden bakıldığında da aydın bunalımları açısından farklı okumalara imkan veren bir esermiş. Bahsettiğim eserleri okuduğum ve bu eseri geç okuduğum için de ayrı bir hayıflandım.
Orhan Pamuk'un Cevdet Bey ve Oğulları eserinin hakkını teslim etmek lazım.
