Önsöz ve Teşekkür
Postmodern
Postmodern
önsöz ve teşekkür ..... Daha önce muhtelif yerlerde okuyucu ya da dinleyiciyle karşılaşan yazıların tamamı gözden geçirildi, belirli yerler yeniden kaleme alındı, bazı eklemeler ve çıkarmalar yapıldı. Giriş bölümü ise neredeyse bütünüyle bu kitap için yazıldı; burada sadece bölümün son paragrafı olan
Dar kapıdan girmeye çabalayın. Çünkü kişiyi yıkıma götüren kapı büyük ve yol geniştir. Bu kapıdan girenler çoktur. Yaşama götüren kapı ise dar, yol da çetindir. Bu yolu bulanlar azdır. ( Matta Luk.13:24) Beled Suresine dair okurken aklıma Andre Gide'nin şimdilik iki kez okuduğum Dar Kapı isimli kitabı geldi. Daha önce kitaba dair aldığım
Reklam
Bir Kitabın Son Paragrafı Olsaydın Orada Ne Yazardı ?
...Önemi kalmamıştı mutluluğunun veya mutsuzluğunun. Ruhu acı çekse de yüzünde sahte gülücükler dolaşıyor,mimikleri ona eşlik ediyordu. Çok şey istemezdi sıcak bir çay ve sessizlik kitap kokusu ona yeterdi. Ah ne güzel olurdu şuracıkta ölüverseydi :) neyse zaten yaşasa da pek birşey etmezdi... Gülümsedi yine o sahte olandan teşekkür etti tüm tanıdıkları na onu hatırlayan veya hatırlamayana da ne güzel olmuştu içindeki mutluluk bir anda solmuştu minnettardı pembe gözlüklü hayatı yok olmuştu. Teşekkür ederim
"Ben doğduğumda, olduğum şeyin bir ismi yoktu. Anneme, teyzelerime ve bin kuzenime benzeyeceğimi varsayarak nympha demişler bana. Küçük tanrıların en küçükleri olarak güçlerimiz o kadar mütevazıydı ki ölümsüzlüğümüzü güçbela sağlayabiliyordu. Balıklarla konuşur, çiçekleri besler, bulut damlalarına ve dalgalardaki tuza tatlı diller dökerdik. O
bilmece..!
●rotası kayıp bir gemiyim güvertemde ölü kuşlar, ●kurumuş ummanım balığım yok, ●karınca yükü umuduyum kara gecenin, ●bir kitabın son paragrafı, ●kayıp kıta'nın olmayan anahtarı, ●kısa metraj bir filmin uzun fragmanı, ● ve kaf dağının ıssızlığı, ●talihlisi olmayan şans oyunu, ●ıslak kaldırım-dar sokak, ●şehre yağan yağmurum bulutsuz, ●makus kaderiyim tüm cografyaların, ●ve en zifiriyim en umutsuz, ne in-im / ne cinim bilin bakalım ben kimim...
cemo
cemo
Nietzsche Ağladığında
"hiç bir şey her şey demektir! güçlenmek istiyorsan, önce köklerini hiçliğin derinlerine gömmeli ve en yalnız yalnızlığınla yüz yüze gelmeyi öğrenmelisin." bu akan göz yaşlarım neden? fazla kırılgan ve hassas biriyim biliyordum, daha fazlasını öğrendim.. kitap efsane, birileriyle konuşuyormuş gibi hissetmek muhteşem bir şey. ilk kez bir kitabın sonunda ağlıyorum ama hala neden ağlıyorum bilmiyorum. sanırım saatlerce kitabın güzelliği hakkında konuşabilirim... herkesin okuması gerektiğini düşünüyorum. son bölümü okurken novella- jordan critz dinledim sanırım müziğin ve kelimelerin bütünlüğü fazla hassas kıldı beni. ama güzel oluyor tavsiye ederim kitabın içindeymişsiniz gibi hissediyorsunuz. "ablam okumamı istedi iyiki okudum dediğim nadir kitaplardan tekrar tekrar okumak istiyorum her bir paragrafı çizmek hakkında konuşmak istiyorum. sanırım bu kitap fazla ben ve ben kendimi okumayı çok sevdim ağlasam da üzülsem de güzel sonuçlar elde ettim."
Reklam
15 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.