Gitmeliyim. Gitmeliyim. Gitmeliyim. Gitmeliyim. Gitmeliyim.
Ben giderken, ben ya da tren görünümlerin içinden, kentlerden, köylerden, mısır tarlalarından, dağ sıraları önünden, ardından, bir göl kıyısından, bir nehir yatağı boyunca ya da gri bir deniz yüzeyi boyunca ilerlerken yol alırken, tanımadığım insanlar hızla gidiş yönünün aksi yönünde yitip giderken, her görüntüyle birlikte benden uzaklaşırken, yitip giderken, işte ancak o zaman uzaklaşıyorum zamanın sonundan.
125 sayfalık kitabın son paragrafından bir tümce.
Kitap böylesine uzun, anlaşılması zor tümcelerle dolu. Okuduğum kitapları yarım bırakamama gibi bir takıntım olduğu için oflaya puflaya bitirdim.
Belki de edebiyattan anlamıyorum kimbilir.