Bu kitaba bir arkadaşımın tavsiyesi üzerine başlamıştım. İyi ki de okumuşum dediğim beni çok düşündüren ve hayret içinde bırakan bir kitaptır.
Bildiğiniz üzere şuan bizde bir salgın ile mücadele etmekteyiz. Bu kitapta da beyaz körlük olarak adlandırılan bir salgın konu alınmıştır. Bu salgın trafikte bir kişinin kör olması ile başlayıp daha sonra göz teması kurduğu herkesin de kör olması ve bunun üzerine de ülkede bir ohal ilan edilmistir. Eskiden kullanılan bir akıl hastanesine tüm körler alınmıştır. Olay daha sonra hiç de iyiye gitmemiştir.
Anlatım olarak yalın ve akıcı. Çeviri olarak da beğendiğim bir kitap oldu.
Ayrıca körlüğü sosyolojik olarakta ele almış ve insanların gözleri görürken yapamadiklari herşeyi kör olduklarinda gayet rahat yapabildikleri ve giderek yaşayan bir hayvan haline gelişini gözler önüne sermiştir.
Kör olmanın aslında gözlerimizin görmemesi ile alakalı olmadığını , gören gözlerin de aslında kör olabildiğini , Toplumsal yaşamın nasıl kötülüğe dönüşebileceğini , organize olmanın önemini , umudun , sabrin , vicdanın , ahlak anlayışını ve toplumsal yıkılışı çok güzel bir şekilde işlemiş ...
Kitapta verilmek istenen mesaji kitabın sonunda yazar şu şekilde özetlemiş :
"-Bence biz kör olmadık,biz zaten kördük
-Gören körler mi ?
-Gördüğü halde göremeyen körler." (S330)
