Kitap

Bazı yazarları okumak, kadim bir dostun sohbetini dinlemek gibidir. Bu yazarların romanlarında yarattığı karakterleri ve atmosferi özlersiniz. Ahmet Ümit de benim ve biliyorum ki birçok okur için bu yazarlardan birisi. Özlediğimiz seri karakterlerini (Başkomser Nevzat, Ali ve Zeynep) okuyucusuyla buluşturmak için yazdığı “ara nağme” niteliğindeki son kitabı üç öyküden oluşuyor. Bunun olumsuz bir yorum olduğunu düşünmeyin hemen çünkü birincisi; Ahmet Ümit, Türk polisiye romanında kendini defalarca kanıtlamış bir yazar ve bu kitabına yapılan olumsuz yorumları hiç hak etmiyor. İkincisi ve daha da önemlisi, bazı yazarların okuyucusunun nabzını tutup isteklerine uygun üretmek gibi bir lüksleri vardır. Bunda ne bir ticari kaygı ne de “ısmarlama edebiyat” düşüncesi aramak gerekir. Tam tersine, bu durum okuyucusunun özlediği karakterleri sunma konusunda yazarın yetkinliğini ve üretkenliğini gösterir. Şahsen, bir yandan kitap hemen bitmesin diye okumaya kıyamadım, bir yandan da merak edip okumak istedim. Üç polisiye öykü de birbirinden farklı incelikleri ve keyifli detaylarla bezeli kurgusal ustalıkları içeriyor. Benim için çok samimi ve “lezzetli” bir okuma oldu, meraklısına tavsiye ederim.

Öncelikle 160 sayfalık bir kitap ama dizi nasıl bu kadar uzatılmış anlamıyorum. Kitap diziden çok daha güzeldi. Ama her şeye rağmen büyük yazarın güzel bir romanı. Çok güzel ele alınmış tekrar tekrar okunacak bir başyapıt. Her kitaplığa lazım.

Sene iki biiiiinnn 16 :) lisedeyiz(Havza Anadolu İmam Hatip) dini bir dersimiz var ve okulumuz da da Atilla Öz adında çok donanımlı, kültürlü bir ilahiyatçı hocamız var Burdan ona selam olsun

Hocamız mizacı gereği hiçbir zaman tek bir konu anlatmazdı konu+olay(gerçek, hikaye, sosyal yaşam) anlatarak ders işlerdi, öğrenciler genelde dersinde uyurdu ben anlam veremezdim çünkü anlattıkları şeyler çok güzeldi ve yine bir olay anlatıyordu insanlık ya o zaman dalmışım tabi ne dediğini anlamadım ama Tolstoy'un Diriliş romanını duydum okudum demişti ordan Bi konu anlattı neyse merak ettim okul kütüphanesinden buldum aldım okuyum dedim maalesef ilk 5 sayfada bıraktım o zamanlar kitap okumuyordum. Sonra geçen gün üniversitesi kütüphanesinde gezerken Rus edebiyat bölümünde Diriliş'i gördüm hemen aklıma bu olaylar geldi dedim artık okuyacağım aldım ve okudum.

Kitap ilk 400 sayfası olay örgüsü son 30 sayfası ise gerçek anlatılmak istenen konu içeriyor ve Tolstoy yapısı gereği dini görüşü olan ve bu romanda da sonucu din üzerinde özetliyor. Beni etkileyen en önemli yer şuydu;

"bağcılar, efendisinin bahçesinde hasat için çalışırlar ama bir müddet sonra bu bağı benimseyip isyan ider kargaşa çıkartır. Hal böyle olunca da bağcılar cezaya uğrar..."

Yani biz de bu dünya bahçesinde birer işçiyiz, hasatımızı yapıp doğru düzgün yaşayıp gitmeliyiz. İsyan çıkartıp da cezaya tabii olmamalıyız.

Açıkcası kitap 10/10 bir kitap herkese şiddetle tavsiye ederim. Okuyabilirsiniz.. :)

Selametle