Kitap Okumak

Aziz Nesin okumak!

Aziz Nesin okumaya kıymetli okur Tuco Herrera nın tavsiyesi ve incelemeleri ile başladım. Kendisine teşekkürlerimi iletiyorum.

Yazar ile ilgili pek çok farklı yorum dinledikten sonra okuyarak tanımanın daha doğru olacağına karar verdim ve iyiki de okumuşum.
Kitap farklı hikayelerden oluşan samimi bir havada geçen metinlerden oluşuyor. Anadolu insanının başından geçenler mizah ile hiciv arasında okuru kendine bağlayan bir üslupla anlatılmış.
Özellikle toplumda var olan "ahlaklı" "ahlaksız" "dindar" "dinsiz" kavramlarına hikayelerinde çokça yer vermiş.

Şunu açıkça ifade edebilirim ki yazarın ısrarla eleştirdiği şey din istismarcılari sözde halkın iyiliğini düşünen siyasiler kendi çıkarı için her yolu mübah sayanlar makam mevki peşinde insanlığını unutanlar.

Günümüzde de aynı sorunların devam ediyor oluşu yazarın haklılığını tanıklık ediyor. Çokça eleştirilmiş bir yazar olsa da toplumdaki adaletsizliği özellikle yaşadıklarını kaleme almış.

Bir yazarı ve eserini anlamak istiyorsak nedenini niçinini bilmek gerekir diye düşünüyorum.

Tavsiye edebileceğim bir kitap.

Otomatik portakal, otomatik portakal, otomatik portakal çoğu yerde karşıma çıkan ve zihnimin bana yaptığı bir oyunla ne ara aldığımı farketmediğim uzun süre rafımda duran ve okuma listeme giren bir kitap. Yazarın eseri ortaya koyma şeklinden tutup yazdığı karakterlere ve kitabın sonuna kadar hayretler içinde okudum, bitirdim.
Argo beni yazıda bile rahatsız ettiği için başta çok okuma taraftarı değildim. Ama başladığım kitabı yarım bırakmayı sevmediğim için sonuna kadar okumaya karar verdim. Bu kararı verdiğimde Alex'in arkadaşları ona daha ihanet edip o hapse düşmemişti. Olaylar buradan itibaren güzelleşti. Her suçlunun bir şekilde cezasını çekeceğini eserde ince işleyen yazar sonunda olayları herkesin rahatlayacağı şekilde bitirmiş. Kitabı okurken bir taraftan Alex haketti başına gelen herşeyi derken bi taraftanda yazık be ne kadar yalnız, yozlaşmış, çaresiz ve bu yüzden hırçın bir insan dedim.
Argoya takılmam değişik bir şeyler okumak isterim diyenlere tavsiye ederim.

Bu kitabı okumak için bu kadar geç kalmış olmama kızıyorum . Kitap baştan sona beni o kadar etkiledi ki duygularımı nasıl ifade edeceğimi bilmiyorum . Hasan , Sohrab , Emir...
Emir ‘i her ne kadar yaptıklarından çok pişman olsa da o da bir çocuk olsada , pişmanlıklarını düzeltmek için çabalasada asla affetmeyeceğim . Sanırım bir kitap karakterinden ne kadar nefret edilirse o kadar nefret ettim . En kötüsü de kitabın gerçeklerden bahsetmesi . Dünyanın bir yerinde böyle acılar yaşayan çocukların olması . Hasan’ın başına gelenlerden sonra Sohrab ‘ ın acı hayatı beni çok etkiledi . Ama yine de mutlaka okunması gereken kitaplardan biri olduğunu düşünüyorum.

Öylesine derin, öylesine ağır, öylesine acı...

Kitabı okumadan önce çoğu kişinin bildiği gibi bu kitabın basımından sonra artış gösteren intihar olaylarından ve insanların giyimlerinde yarattığı değişiklikten ben de haberdardım. Ve bunu söylediğimde aldığım "Bi' kitap okuyup intihar mı edilir yeeaa!?" tepkilerinin aksine, şaşırmadım ya da kimseyi yaftalamadım. Çünkü kitapların verdiği hissin diriliğini, bazen bir yumruktan daha fazla hissettiğim olmuştu. Sadece çok meraklanıp hemen okumak istemiştim. Ve şuan... Keşke diyorum. Keşke okumasaydım. Bu acıyı içimden atmak uzun sürecek.

Okuyun. Ama siz olarak değil. Werther olarak okuyun. Aşkı ve kavuşamamayı, ulaşmak isteyip de ulaşamamayı tadın. Eğer ki bu hisleri daha önce yaşamışsanız, Werther için -kendiniz için de- birkaç damla yaş dökecek ve ağırlığını bir süre daha taşıyacaksınızdır. Eğer ki bu hisleri hiç yaşamadıysanız tahminimce "Çok abartıyor yeeaa!" diyeceksinizdir. Ve eğer bu hisleri yaşıyorsanız, o halde bu kitaba yaklaşmayın derim. Sağlığınız için..

Okumam için sırada bekleyen Kırlangıç Çığlığı’nı az önce bitirmiş bulunuyorum. Anlatılanlar, üslûp ilk sayfadan itibaren insanı etkilemeye başlıyor. Hem bir an önce sayfalar akıp gitsin istiyorsunuz hem de böyle güzel bir anlatımın bitmesinden kaçınıyorsunuz. Öyle sürükleyi, akıcı bir kitap ki bazen cümleleri, kelimeleri ikişer üçer okumaya başladığımı fark ettim. Konusu çok fazla uzak olmadıdımız, özellikle ülkemizde de fazlasıyla gündeme gelen çocuk istismarı üzerine kurulu. Kitaptaki karakterlerle bütünleştiğimi hissettim. Pek çok kez tahminlerde bulundum ve kurgunun şahaneliği burada çıkıyor karşınıza. Şu ana kadar eksikliğini hissettiğim bir durumdayım çünkü Ahmet Ümit’in okuduğum ilk romanıydı. Vakit kaybetmeden diğerlerini de okumak için sabırsızlanıyorum. Herkese tavsiye ediyorum.