İnsanın bir dayanma noktası vardı.Bir noktadan sonra hiçbir şeye dayanamaz hâle gelirdi insan.Hâlâ dayanıyordum,hâlâ garip bir şekilde o noktanın üstüne çıkamamıştım.Hırsım mı umudum mu yoksa öfkem mi beni bu kadar ayakta ve hayatta tuttu,emin değildim ama kendi sınırıma yaklaştığımı hissediyordum.