1871 Paris Komünü tarihi, okurken epey zorlandığım bir kitap oldu. Bunun nedeni çevirinin kötü olması, konunun ilgimi çekmemesi veya yazılanları beğenmemem değildi. Aksine çeviri çok iyi, konu ilgi alanımın merkezinde ve yazara da büyük oranda katılıyorum. Kitabı okurken zorlanmam, ise olumsuz değil olumlu bir sebepten kaynaklanıyor: Yazarın
İnsanlık tarihinin çeşitli evreleri vardır sıçrayış aşamaları yeni çağ açılıp kapatılması yada devrimlerle adlandırılır. Paris komünü de bu sıçramalardan biridir. Prusya (o dönemin almanyası ) ile girişilen savaşta yenilen paris hükümeti alman muhafızların parisi işgal etmesine göz yumması üzerine paris halkı bu yenilgiyi kabul etmedi ve başını işçilerin çektiği yıgınlar paris sokaklarına barikatları kurarak paris kömününü yani >Dünyanın ilk İşçi Devletini ilan etti kapitalimin kirli yüzü bu insanlığın ilk denebilecek insanlık çığlıgını bastırmak üzere kendini gösterdi hain hükümet almanları yardıma çağırdı bu arada paris komününde patronlugu ortadan kaldırmış özellikle kadınlara özgürlük sunmuş durağan fabrikaları komitelerle iş başı yaptırmış ağır çalışma koşullarını düzeltmiştir. Bu kötü örnek Avrupadaki tüm burjuva hükümetleri korkutmuştur ordu ikiye bölünmüş yurtseverler halka ateş açmayı reddetmiş ve komünarlara katılmıştır. İnsanlığın gördüğü görebileceği en büyük vahşet , katlimalarla paris kömünü yaklaşık 40.000 parislinin öldürülmesi ile versay sokaklarının kan nehrine dönmesiyle bastırılmıştır ancak fikirler kanla ölümle bastırılamaz ve komün insanlık tarihinde yol gösterici olarak yüce bolşevik devrimin bir ilk esintisi olarak tarihe geçmiştir selam olsun komüncülere ..
