1300 sene, sürekli olarak derebeylerin art arda gelişi ile insanlar adeta hak aramaktan korkar hale geldiler, siyaset demekten korkar hale geldiler. Bugün vatanımızdaki fakir fukaranın: “siyaset”in sözünden korkmalarının baş sebebi, o büyük geleneği silmiş olan Şark Derebeyliğidir. (Osmanlıcada siyaset sözünün lügat karşılığı bile “adam asmak” anlamına geliyordu!) Bugün, Osmanlı İmparatorluğu’ndan, maalesef bize hâlâ o kötü terbiye: Siyasetten kaçmak, hakkını aramamak gerektiği gibi kötü adetler hâlâ intikal etmiş [geçmiş] bulunuyor ve hâlâ biz memleketin idaresini yalnız birkaç büyük bezirgânın yapabileceğini zannediyoruz.
Hâlbuki büyük bezirgânların yaptıkları nedir?
İşte bugünkü Pahalılık’tır, vatandaşlarım.
Daha geçen gün hepiniz okumuşsunuzdur. Gazetede açık açık bir bakan, yani (DP) iktidarı partisine mensup bir siyasi şahsiyet, eğer biz iktidardan çekilirsek, din mektepleri kapanacak, diye geniş vatandaş kitlesine telkinde bulunuyordu.
Bu ne demektir ey vatandaşlar?
Dinî hissiyatımız varsa, oyunuzu DP’ye verin demektir.
Bu haklı bir iş midir vatandaşlarım? Bu siyaset, dini siyasete alet etmek değil midir? Vatandaşın dinî hislerini siyaset uğruna, hem de bir partinin, doğru mu yanlış mı olduğu şüpheli olan politikası uğruna, kullanmak değil midir?
Fakat buna karşı, devlet babadan hiçbir tepki yok. Ne oldu? VP, “Allah” derse; “Gel bakalım, sen galiba dini siyasete alet ediyorsun”, diye tahkikat yapılıyor. İktidar partisi şahsiyetlerinden biri kendi propagandası için buz gibi dini politikaya alet ediyor; ona kimse göz koyamıyor.
