1970'lerde Türkiye Solu
Vehbi ErsanSözler ve Alıntılar
Özal’ın bu yaklaşımından yola çıkarak, büyük gazetelerin önde gelen gazetecileri Bekaa’da PKK lideri Abdullah Öcalan’la görüşmeye gitti, haftalarca Öcalan ve PKK hakkında gazete ve televizyon kanallarında programlar yapıldı. Bu rejimin PKK ile uzlaşma arayışının bir ürünüydü.
Perinçek, Temmuz 2007’de Aydınlık’ta Öcalan’la görüşmeyle ilgili kendini savunurken “Başka kimler görüştü? Mehmet Ali Birand, Fatih Altaylı, Cengiz Çandar, Hasan Cemal, Güneri Civarıoğlu... Yani Türk basınının bütün kıdemlileri, genel yayın yönetmenleri, başyazarları... ” diyordu.
pkk avrupa'daki solcuları öldürmeye başlıyor
Abdullah Öcalan ise gerilla savaşında kararlıydı ve anlaşılan Suriye’yle iş birliğini kabul etmişti. Örgüt içinde muhalifler, gerilla savaşıyla ilgili kuşku yayanlar, ihanetle suçlanarak ya tutuklanıyor ya da öldürülüyorlardı. 1984 Ağustos’unda “silahlı propaganda” birliklerinin Şemdinli ve Eruh baskınlarıyla gerilla savaşı başlatıldığı sıralarda Avrupa’da da muhalifler teker teker bulunup öldürüldü.
PKK’nın muhaliflerine uyguladığı şiddete Devrimci Yol sert tepki gösterdi ve tüm ortak çalışmaları durdurduğunu açıkladı. Cephe sona erdi. İki örgüt arasındaki ilişkiler de gerginleşti. 1985’te gerginlik kavgalara ve cinayetlere vardı. PKK, Devrimci Yol liderlerini “tasfiyeci bir sol oluşturmak” ve “ihanet”le suçladı.
Doğu Perinçek, Paris’teki bir konferansta “ordunun uşağı” diyerek kendisini protesto eden solculara “Türk ordusunun uşağı sözünü hakaret addetmiyorum” diyerek şöyle yanıtladı: “Bugün Batı’nın baş hedefi olan Türk ordusuna şunlar dayatılıyor: MGK dağıtılacak, ordunun politikadaki etkisi bitirilecek, Türk ordusu Kemalist geleneklerinden koparılacak. Küçük devletçikler, küçük emirlikler kurmak istiyorlar. Globalleşme ulusal devleti ortadan kaldırınca temel çekirdeği olan ulusal orduyu da ortadan kaldıracak, ordu bunun farkındadır ve buna karşıdır. Ordu Türkiye’nin en kıymetli birimidir, her konuda yanlışlık yapın düzeltilebilir, ama orduya karşı yanlışlık yaparsanız düzeltilemez. Solcu söylemlerle, halktan uzak hareketlerle bir yere varılmaz. Ben bu provokatörlerle 30 yıldır uğraşıyorum. Bana Türk ordusunun uşağısın diye bağırıyorlar. Devrimcilik böyle yapılmaz. Tabii cuntalardan az çekmedik, ancak 28 Şubat çizgisi bu darbelere zıt ve onlara düşman bir çizgidir. Türkiye’de orduya en düşman kim? Tarikatçılar, Nakşibendiler, Fethullahçılar, Amerikancılar ama biz orduyla yan yanayız. Halkın yanında yer alan bir Türk ordusu var, ulusun yanında Kemalist bir ordu var.”
Devrimci Yol'a devlet operasyonu ve pkk'nın tek sol örgüt olarak kalması
Devrimci Yol davalarında tam sayı bilinememekle birlikte binlerce kişi yargılandı. En büyük davalar Ankara ana davası (574 kişiyle açılmış sonradan eklenen dosyalarla bu sayı 723’e çıkmıştı), Fatsa (811 sanıklı), Artvin (898 sanıklı), Yeni Çel tek (666 sanıklı) davalarıydı. Veysel Güney 11 Haziran 1981’de (Gaziantep E Tipi Cezaevi, 24 yaşında), Mustafa Özenç, 20 Ağustos 1981’de (Adana Cezaevi, 22 yaşında), llyas Has 7 Ekim 1984’te (İzmir Buca Kapalı Cezaevi, 26 yaşında), Hıdır Aslan, 25 Ekim 1984’te (Burdur Kapalı Cezaevi, 26 yaşında) idam edildiler. 17 kişi sorgulandıkları emniyet ya da jandarma merkezlerinde işkence sonucu hayatını kaybetti. Ankara’da Emniyet Müdürlüğü 1. Şube’ye bağlı çalışan Devrimci Yol’dan yakalananların sorgulandığı Derin Araştırma Laboratuvan adı verilen ve DAL diye anılan birimde 5 kişi işkenceden öldürülmüştü.
Doğu Perinçek, 2002’de ise, bir gazetecinin “Geçmişinizin muhasebesini yaparken vicdanınızı rahatsız eden şeyler var mı? Mesela Aydınlık gazetesinde ihbar edilen sol adresler, isimler?” sorusuna şu yanıtı veriyordu:
Az bile yapmışız. O konuda daha cesur olmalıymışız. O sol örgütler halk düşmanı olmuşlar, kontrgerillanın, uyuşturucunun ağına düşmüşlerdi. TİKKO, altı ülkücü inşaat işçisini 1978’de duvarın dibinde kurşuna dizdi. Açıkça söylüyorum: O inşaat işçilerinin yanındayım. Hiç kimse MHP’li ya da ülkücü diye inşaat işçisini kurşuna dizemez. Kimse solculuk adına bu alçaklıkları yapamaz.
Abdullah Öcalan'ın kurtuluş savaşı yorumu
Taner Akçam’ın anlatımına göre, PKK lideri Abdullah Öcalan 1980 sonbaharında kendisine bir mektup yazmış “M. Kemal’in 1919’da Anadolu’ya geçer geçmez yaptığı ilk işlerden biri Kürt aşiret liderleriyle kontakt kurmak olmuştur. Türk ulusal savaşı, Türk-Kürt dayanışmasının ürünüdür. Burjuva ve feodal atalarımızın yaptıklarını, biz niye yapmayalım” demişti. Sonraki gelişmeler ve toplantılar, Abdullah Öcalan’ın olumlu yaklaşımlarıyla -özellikle 12 Eylül öncesi PKK’nın sola yönelik uyguladığı şiddetle ilgili özeleşti
rileriyle- bir yakınlaşma sağlandı, Avrupa’da eylem birliklerine ve nihayetinde “cuntaya karşı silahlı mücadele başlatmak” gibi ileri bir ortaklığa dönüştü.
devrimci sol & pkk ilişkisi
Bölgede örgütlenme ve kır gerillası hazırlığı yapan Devrimci Sol, Başbakanlık Başmüşaviri, emekli korgeneral Hulusi Sayın (30 Ocak 1991, İstan bul), Jandarma Bölge Komutanı Temel Cingöz (23 Mayıs 1991, Adana), emekli Güneydoğu Anadolu Bölgesi Jandarma Asayiş Komutanı İsmail Selen (23 Mayıs, Ankara) ve eski 1. Ordu Komutanı, eski MİT müsteşarı ve Danışma Meclisi üyesi Adnan Ersöz (13 Ekim 1991, İstanbul) öldürülmeleriyle Kürt halkında sempati'yaratmayı amaçlamıştı. Bu eylemler “Kürt halkına karşı baskı ve zulmü bizzat örgütleyenleri” hedef alarak “kalıcı örgütlenme yapmanın koşullannı yaratmak”, “Kürt milliyetçilerinden farklı bir çizgiye sahip olduğunu göstermek” için düzenlenmişti.
Ancak bu çabalar Kürt illerine etki edilebildiği anlamına gelmiyordu, ittifak konusu ise daha baştan olanaksızlaştı: PKK lideri Abdullah Öcalan, Devrimci Sol’u “terörist”, eylemlerini “çata pata” olarak nitelendiriyor, Kürt halkında sempati yaratmayı amaçlayan suikastları eleştiriyordu. Ve iki örgütün yıldızları hiçbir zaman barışmadı.