Sevinçle katlandığım yazma eziyetimin ellinci yılında hala sert lifli cümle zincirlerini itaatkar bir lapa kıvamına gelene kadar çiğniyor, yazmanın o güzelim yalnızlığı içinde kendi kendime mırıldanıyor ve konuşurken de değişken tınısını bulmuş, titreşimini ve ekosunu kanıtlamış olan şeyleri ancak kağıda döküyorum.