72. Koğuş hapishanenin en pis en fakir insanların kaldığı kısmı. Kan davasından 20 yıl hüküm giymiş Ahmet Kaptan'a yıllar sonra yüzünü bile unuttuğu anasından bir 150 lira gelmesiyle hikaye başlıyor. Böylece Ahmet kaptanın yüzüne bile bakmayan koğuş arkadaşları parada hakları varmış gibi davranmaya, samimi olmaya çalışıyorlar. Daha sonra iyi niyetler suistimal ediliyor, nankörlükler, yalakalıklar, açgözlülük ve çıkarcılık...
Zaten kısa bir kitap olduğundan konusunu daha fazla anlatmak istemiyorum ama kesinlikle sürükleyici olduğunu söyleyebilirim.
Ayrıca anlatılanlar tam olarak kurgu değil. Orhan Kemal Bursa Cezaevinde yatarken kaleme alıyor bunları. Ama kitap sadece o zamanın hapishane ortamını değil gerek ekonomisi gerek dönemin insanı ile o zamanı anlatıyor.
2 kere filme çevrilmiş bir çok kez tiyatroya uyarlanmış bu eseri mutlaka okuyun. Hem çok akıcı hem de çok kısa. (100syf.)
Orhan Kemal'dir. O, her ne kadar edebiyatın hemen her dalında eserler vermiş olsa da daha çok toplumsal gerçekçi türde kaleme
