Bir fırtına düşünün ki her yeri yerle bir etsin ve bir grup çocuk aileleri tarafından fırtınanın çok uzağında bir yere gitmek için bir gemi yolculuğuna çıkarılsın. Aileleri tarafından dediysem tam olarak tarafından; çünkü ebeveyn olarak başlarında kimse olmadan bir gemide bir grup çocuk... Ama bu kitap bu bir grup çocuğun bindikleri bu gemide yaşadıkları güzel günleri ve sonsuz keyifte maceraları anlatmıyor. Bu kitap, bu bir grup çocuğun başına gelen bir dizi travmatik olayı anlatıyor. Ve anlatmakla da kalmıyor. Herbir çocuğun özüne işaret ediyor. Sahi, öz dediğimiz nedir? İnsan bu öz ile mi dünyaya gelir? Yoksa zaman içerisinde bu öze birşeyler katar veya o özden bir şeyler mi kaybeder? Eksilir mi zamanla, yoksa çoğalır mı? Mesela insan ne zaman bir yalan söylemeyi öğrenir? Sır tutmayı? Bir çocuk sizce ne kadar iyidir sır tutmakta? Peki ya bir çocuk özünde ne kadar iyidir? Ya da kötü çocuk var mıdır? Fırtına dışarıda mıdır yoksa tam içimizde mi?
Yine yeniden çok iyi bir çeviri ile.
"Mutlu azınlığa!"
Kitaplarla kalın! Herkese iyi okumalar!
