"En büyük zayıflığını, en derin korkunu, en kıymetli varlığını bilmek istiyorum."
"Sensin. Sen benim zayıflığımsın, seni kaybetmek en büyük korkum ve sevgin en kıymetli varlığım."
Bu kitapta Persephone'un aptallıklarına doyamadık. Sinirimi çok bozdu. Peki Hades ne yaptı? Bildiğimiz korumacı, her koşulda Persephone'mizin arkasında durup onu delicesine seven adam; o tüm kitabı götüren yegane unsurlardan biri benim için. Aralarındaki bağın güçlenmesi ayrı güzellikteyken beklemeyen bir veda beni bu kitapta üzdü. Evet bir kaybımız var ama sizce kim?
İlk kitapta dedim bu kitapta yine diyorum yazarın yarattığı dünya çok yavan, nedeni, niçini, nasılı yok. İlk kitaptaki bir paragrafta özetlemiş sadece yaşanılan dünyayı. Halbuki farklı bir dünya var, yaşadığımız dünya gibi değil. Tanrıların ve tanrıçaların ne kadar kaprisli ve kıskanç olduklarını biliyorum ama bu ikilinin ilişkisi biraz fazla çocukça geliyor bana.
Her şeye rağmen yine de seriyi seviyorum ve son sayfalarda bizi bekleyen büyük bir olayın vuku bulacağının bombasını Hades'in dudaklarından duymamız yüzünden "hadi bana biri üçüncü kitabı fırlatsın" diyeceğinize eminim.
Yıkımın Dokunuşu
En sevdiğim şey sanırım bu mitoloji ! Tanrıların fani kılıklarında aramızda gezdiklerine bir yanım ergenliğimden beri kendimi inandırdığım bir şey aslında.
Joan Osborne'un mükemmel şarkısında dediği gibi ;
''What if God was one of us?
Just a slob like one of us
Just a stranger on the bus
Tryin' to make