Cümlesi nefesimi kesen adam. Betimlemeleri, benzetmeleri bir soluk oluyor, tam göğsümde duruyor. İşte o anlarda aldığım hazla kalbimin kulaklarımda attığını sanıyorum. Sanatını kendinden ayıramamamış Abbas. Yaşamakla yazmayı bütünleştirmiş, onu da bana hissettirmiş... Öyle bir adam.
***
Yola bir düşüldü mü ömür boyunca gidilir
Ekmeğin ve şarabın peşinden, turnaların peşinden
Büyük şehirler büyük aşklar çığlık çığlığa terk edilir.
***
Abbas gitti. Ben gemideydim, gecenin lacivertinde. Paris'i gezdim sokak sokak. Gelibolu'da kaldı aklım. Ah, bir de dağlar.. Anadolu'yu gördüm trenden, sesi kulaklarımda. Bir de sağdıç vardı, müphem. Ve aşık oldum. Plansız bir karanlıkta kayboldu kararlarım. Dünya kafamda dans ederken kurşun gibi ağırdı Afrika, varamadım. Türküleri dinledim. Bir boşlukta akıp gittim. Çünkü yoldu benim şiirim, bir hatıra cümbüşünde. Ben Abbas'tım, sağdıç ve Mahel'in arkadaşıydım. Ben göğüs kafesinde bir boşlukla şair, kendinden şüphe eden bir yazar ve yolcuydum. Ve gerçekleri, anılarımı anlattığım kelimenin ardına hayallerimle gizledim. Yakalayamasınlar bizi.
