Açılı/Yorum

İnsan istediği şeyleri elde edemeyince kolay kolay unutamaz. İçimizin çok derin bir yerinde kökleşir. Sonra yaşamı boyunca onları içinde taşır hep.

Sayfa 177Kitabı okudu

elif güner

Kur’an şuurumu heyecanlandırır, benliğimi istila ederdi, iç alemle dış alem arasında bağlılıktı, kutsaldı ve ben bunu duyardım, yalnız duvarda asılı duran Kur’an’ı seyretmekle.

Sayfa 176Kitabı okudu

Reklam

Ey hayat, çelişkiler yumağı: Biz nasılsak öyle yaratılmış olan yaratıklarız. Arzularımızın erişilmeyecek sırları sende. Ben, senin arzularının, düşüncelerinin tutan vericisiyim sen, beni görüyorsun ve ben senin vasıtanım. Ben sana isyan ediyorum, seni tahkir ediyorum ve seni tahkir ederken, senin vasıtanım. Sen bende kendini seviyorsun, sen beni taşıyor, bana katlanıyorsun, sen ki canavarları taşıyansın.

Sayfa 140Kitabı okudu

elif güner

Neden hep uçurumların kenarında yaşamaya yazgılı olduğumuzu şimdi daha iyi anlıyorum. Çünkü bizi esirgeyip bağışlayan o büyü hızla eksiliyor hayatımızdan, artık aşkımız da bizi korumuyor. Ne zamandır birbirimizden bile kaçak ve korkak yaşıyoruz.

Sayfa 132Kitabı okudu

elif güner

Dil varlığı anlamanın temel ilkesi, öyle olmalı. Varlık evrenine dilin sağladığı imkanlarla girmeye çalışıyoruz. Dilin önemini görmezlikten gelmek olacak iş değil, insan bir dil varlığı. İnsan, diliyle insandır. Evren kişiye dille veriliyor. Var olmak dilde olmaktır diyebilirsek, dilin alanını genişletiriz.

Sayfa 125Kitabı okudu

elif güner

Şair: "Biliyor musun?” dedi; “başarısızlıklarımızı kendi dışımızdaki sebeplerde ararsak, kaybımız daha az önemli olur. Acı da, insan da, bugünkü günde uykulu, parıltılı bir vurdumduymazlık içinde sürüp gider. Tıpkı şu deniz gibi. İçinde durmadan meydana gelen sayısız ölümlere acımaz deniz."

Sayfa 124Kitabı okudu