david le breton neler yapmış böyle akıl alır gibi değil.
hem iyi hem de kötü yönden.
kitaba, daha doğrusu breton'un yaptıklarına ve bilimsel tezlerine dair şaşkınlıkla karışık hayranlık duyarken bir yandan da tepki duydum. işin garip yanı bu kitap da insanda acı bırakıp öyle bitiyor.
breton, acının her türlüsünü bilimsel çerçeveden çıkmadan pek çok farklı etkenin acı ile olan bağını bir çok yönüyle ele alıyor. özellikle ifade edilemeyen acılar konusunda...
tepki duyduğum nokta ise hastalarını rızası olmadan 'masumane' şekilde denek olarak kullanması ve hastaların acı çekmeleri üzerinden bilimsel veri elde etmesi üzerine oldu. ameliyattan sonra odaları bahçeyi gören ve yeşillikle temas halinde olan hastalar, pencereleri karşı binanın duvarına bakan hastalara göre ''iki kat daha az'' ağrı kesici tüketmiş olduklarını belirtiyor.
ameliyat ve operasyonlar sırasında bazı insanların verdiği tepkiler üzerinden kolaylıkla kültürel farklılıklarını yakalayabilecek kadar acıyı işliyor kitabında.
sevdim bu kitabı ama dediğim gibi, acı duydum.