"Hep sanatımı taktir etmenizi istemiştim" dedi açlık sanatçısı.
"Taktir ediyoruz zaten" dedi yetkili, cana yakın bir şekilde.
"Fakat taktir etmemelisiniz" dedi açlık sanatçısı.
Yetkili: "taktir etmeyiz o halde, peki ama neden?" diye sordu.
"Çünkü aç kalmak zorundayım, elimden başka bir şey gelmez" diye karşılık verdi açlık sanatçısı.
"Bak sen!" dedi yetkili, "Elinden neden başka bir şey gelmezmiş ki?"
"Çünkü ben," kafasını hafifçe kaldırıp yetkili söylediklerini duyabilsin diye birini öpmeye hazırlanıyormuş gibi dudaklarını büzerek kulağına doğru konuştu. "Çünkü sevdiğim yiyeceği bir türlü bulamıyorum. İnan bana eğer bulsaydım ben de tıpkı sizler gibi tıka basa doyana kadar yerdim." Son sözleri oldu bunlar. Kırık bakışlarında aç kalmaya devam edeceğine dair gururlu olmasa bile sağlam duran bir inanç vardı hala.