Mademki yalnızlık
hep vardı derim,
keşke ilk yaratılan
ben olsaydım dünyada
ve uçurumun dibindeki
adsız bir çiçek gibi
aşkı ilk yaşayan da
ben olsaydım
sudaki gölgemle baş başa.
Ne olurdu sanki,
ilk sözcüğü ben haykırsaydım
sağır kayalara,
sesimin yankısı
bir yanıt verirdi belki bana.
İlk ölen
ben olsaydım,
doğduğumu sanarak
bir başka aydınlığa.
Madem çok küçüğüm
yok gibiyim aslında,
keşke ben
zaman olsaydım,
içime evren dolardı
gözlerimi her açışta boşluğa.