OMER B. ABDÜLAZİZ“, dost sohbetlerinden birinde canının elma arzu ettiğinden söz etti. Az vakit sonra, akrabalarından birisi kendisine güzel bir elma gönderdi. Halife o elmayı eline aldı. Baktı, baktı ve: “Ne güzel bir elma! Ne hoş kokusu var, ne tatlı bir rengi var” dedi. Sonra da: “Bu elmayı al, onu bana getiren kimseye teşekkür et. Hediyesinden çok memnun kaldığımı söyle ve elmayı kendisine geri ver!" Halifenin meclisinde bulunanlardan biri: “Ey müminlerin emiri! O elmayı size bir yabancı değil, öz amcanız göndermişti. Peygamber Efendimiz (as) kendisine gönderilen hediyeleri kabul buyurur, hem kendi yer, hem başkalarına yedirirdi. Siz bir elmayı neden geri çevirdiniz?” diye sordu. Halife’nin yüzü üzüntüyle soldu ve şöyle dedi: “Bu sözleri söylemekten yüzün kızarmadı mı? Hazret-i Peygambere gönderilen hediyeler gerçekten hediye idiler. Ama şu günlerde bize sunulan en küçük bir şey bile rüşvet sayılır. Kabul etsek rüşvet almış oluruz..”

Sayfa 40Kitabı okudu

Adalet Öyküleri Selim Gündüzalp