Benden çok farklı mizaçları ve dünyaları olan bu insanlarla, bir arada yaşamaya alışmaya çalışıyordum. Yeni bir ev, yeni alışkanlıklar, yeni bir giyim tarzı, yeni bir çevre, yeni bir dünya. Hayat çok zordu benim için. Biriyle konuşmaya kalktığımda, ağzımdan ufacık bir şey kaçırsam, ertesi gün, tüm Derbent’in bundan bahsettiğine tanık oluyordum. Ben de bu yüzden Ali dışında kimseyle konuşmamaya, kimseye dert yanmamaya karar vermiştim. O gelene kadar zamanımı nasıl geçireceğimi bilemiyordum. Ama kapıdan girdiği anda, yapayalnız, karanlık dünyama güneş gibi doğuyor, aydınlatıyordu her yanı.
