Afedersin Hayat
Ahmed Günbay YıldızEn Eski Afedersin Hayat Sözleri ve Alıntıları
En Eski Afedersin Hayat sözleri ve alıntılarını, en eski Afedersin Hayat kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ben ne zaman gönlümün sesini dinlesem, o bana, yapacağım işin doğru ya da yanlış oluşunun sinyallerini verirdi. Yapacağım işin dokusunda erdemlilik varsa, kanatlanırdı ruhum ve âdeta ivme kazanırdı duygularım...
İnsanlar inandıkları gibi yaşamazlarsa, gün olur; yaşadıkları gibi inanmaya başlarlar.
İnanıyordum ki Yaratıcı, bütün yanlışların ve doğruların ölçüsünü koymuştu insanın harcına. İnsanın bedeninde bulunan tartı çok hassas bir teraziydi. O tartıların belirlediği sonuçlar kesin doğrularıydı hayatın...
Bak çocuk! Hayat için yapılmış bir planınız yoksa, başkalarının yaptıkları planların bir parçası olursunuz.
İnsanların zihinlerini açacak anahtarın, sadece kendi fikirlerinde olduğuna inanmak, başka düşünceleri ve ufukları hiçe saymaktır. Düşüncelerin yelpazesindeki renkleri silmek, yeryüzünde sadece tek renk bırakmak; işte bu korkunç bir dayatmacılıktır evlat.
Resûl-i Ekrem (s.a.v.)
Bir kötü hareketi gördüğünüzde, onu elinizle düzeltin. Elinizle düzeltmeye gücünüz yetmiyorsa, dilinizle düzeltin. Dilinizle de gücünüz yetmiyorsa, kalben buğzedin.
Yanlışlıkların üzerine hiçbir vakit doğrular inşa edilmez çocuk! Değişmeler, karanfillerle olmadığı gibi namluların gölgesinde de olmaz. O, sadece müşfik ve kuşatıcı fikirlerin ikna etmesiyle mümkündür. Sen zakkum ağacının zehrini özümseyip, ondan bal yaparak insanlara sunabiliyor musun?
Din, bütün haksızlıklara karşı olan bir anlayıştır. İlahî bildiriler insanı incitmek için değil, doğruları yaşarken, incitilenlerin haklarını da korumak içindir. Yaratıcı, Resul'üne şöyle seslenmekte: "Sana 'Din nedir?' diye sorarlar. De ki, bütün güzelliklerin helâl, kötülük ve çirkinliklerin haram oluşudur." Yürümekte olduğun yolun hangi istikâmette olduğunu merak ettiysen, bu seslenişin içinde aramalısın kendini.
Geceleri yalnızlığa gömülen düşüncelerimle başbaşa kaldığımda, gaiplerden gelen bir ses bana soruyordu: "Sana emanet edilen ömrü ne yaptın?" Bu soru, müsbet bir çizgiye çekemediğime inandığım yaşayışımı irdelememi istiyordu benden ve ruhumu ürpertiyor, beklenilmedik vehimlere kapılarak titriyordum.