Bir köprü yap kendine içinle dışın arasında
Kalbinden kopma bir köprü olsun, yumuşacık ve pürüzsüz
Ne zaman içeriden dışarıya geçmek istesen, içinin kapısını sevgiyle okşayarak çek, gözlerini kapatıp aşkla kay o yumuşacık koprüden
Çık dışarıda eğlen, öğren, başar, koş, oyna, kirlen, Ama ne zaman biterse ruhunun benzini, o zaman el salla dışarıya
Çık köprüne ve gözlerini kapa, yumuşacık, pamuk şeker gibi köprüden kolayca evine gel.
Kapa kapını içeriden.
Bütün kendinlerini çıkar içinden. Hepsini oturt koltuklara.
Tek tek rahatlasınlar, sessizlikte dinginlessinler.
Kendini, içindeki senleri dinlemenin ne güzel oldugunu hatırla.
Kalbinin tek kılavuzun oldugunu,
Evinin gücünü aldığın yer oldugunu, Bütün bunları kimseye anlatıp onları inandırman gerekmediğini hatırla.
İstediğin her an, istedigin her sahne senin.
Yorulduğun her an, sessizce kaçabileceğin yer, kimselerin bilmedigi o evin.
Köprün hep orada unutma. Kendini ne zaman dışarıda kalmış, çok yorulmus, kırılmış, gücenmiş, tükenmiş hissetsen hep bunu hatırla.
Evin hep orada.
Köprün hep orada.