Bu roman tüm vefakâr babalara ithaf edilmiştir.
Yazar bu eserinde, uyuşturucu bağımlılığı ve kullanımı gibi, toplumsal bir yaraya değiniyor: Toplumda gençler için bir cadı kazanı olan uyuştrucu mütelalığı, romanda şöyle ifade ediliyor: "Uyuşturucular, kullanımından kısa bir süre sonra duyulan mutluluğun karşılığında bedel olarak, ruhumuzu ve özgürlüğümüzü ele geçiyorlardı. İnsan bir defa narkotik madde kullanmaya başladığında onu temin etmek için, en yakın dostunu, annesini, babasını hatta kendi ruhunu bile satmaya başlıyordu."
Romanın kahramanları baba sevgisinden yoksun kalmış Meliha ve onun halası Güzide Hanım, benliklerindeki bu boşluğu uyuşturucu ve alkol kullanarak doldurmaya çalışıyorlar. 'Affet Babacığım'da anne, baba sevgisi ve şefkatinin çocuk üzerindeki önemi ile bu sevgiyi tatmamış kimsesiz çocuklarda yaşayan ruhsal dengesizliklere bağlı olarak, uyuşturucu kullanımına değiniliyor. Romanın kahramanlarından Himmet Anne, etrafına maddî, manevî sevgi, mutluluk ve ışık dağıtan eski bir İstanbul hanımefendisidir. Bu sevgiyi rahmetli babasından alan Himmet Hanım, toplum tarfından itilen, aşağılanan sokak çocukları için açılan bir yurda, tüm desteğini veriyor ve yurda da Himmet Hanım'ın babasının adı veriliyor.
Yazar bu romanının, 'Annemi Düşlerken' adlı romanında ortaya konulan sevgi zincirinin devamı olduğunfu söylüyor. Romanda, çocuğun, kız ya da erkek, sağlıklı olarak yetişmesi ve gerçek sevgiyi bulması için, anne sevgisi kadar baba sevgisine de ihtiyacının olduğuna değiniliyor.
Gerçek hayattan örnekler verilerek yazılmış olan bu eseri, büyük bir beğeniyle ve ibret alarak okuyacağınıza inanıyoruz.
