Tacitus’un hemen bütün yazılarında derin bir trajedi havası vardır. Domitianus’un senato azalarını asıp kesmesi yüzünden artan kötümserliği yazılarında devrinin iyi taraflarını, halkın refah ve saadetini hiç nazara almayarak, imparatorun fenalıkları ve Roma’nın ahlakça bozukluğu üzerinde durmasına sebep olmuştur. Agricola’nın proloğu devrine karşı en acı tenkil ve şikayetlerle doludur. Tacitus’un üslubunda zamanına kadar eşi görülmemiş bir kıvraklık ve çeşitlilik vardır. Cümleler kısa, düşünceler birer epigram halinde teksif edilmişlerdir, fakat kolay anlaşılmazlar. Bundan dolayı Tacitus başka dillere çevrilmesi en güç yazarlardan biridir. (Önsözden)