RÜSTEM: (Durur. Sırtı tutulmuştur; gerinir. Köpüklü eliyle alnını siler.) Ah ulan ah! Bir de derler ki "bekârlık sultanlıktır!"; siz hiç don yıkayan sultan gördünüz mü? LEVENT: (Rüstem`in yanına gider.) Canım kardeşim, toprağım, can dostum, gül yüzlü kardeşim…. RÜSTEM: İnayet olsun. Başka kapıya, başka kapıya… Ben kendi kirlilerimi yıkadım da… Hem sonra, politikacıların kirli çamaşırları temizlenir de seninkiler asla!.. ZEKİ: Politikacılar mı? Onlar birbirlerinin kirli çamaşırlarını hem ortaya döker, hem de alıp yıkarlar… LEVENT: (Aşka gelir, destan söyler gibi kollarını savura savura) Rüstem`im… Zaloğlu Rüstem`im… Sen ki dağları devirmiş; binlerce düşmanı kılıcınla hâk ile yeksân eylemişsin. Sen ki…. Destanların efendisi, dillerin destanısın… Sen ki şahların şehinşâhısın…. Sen ki….. (birden üslûbu değişir; yalvarır gibi) benim iki fanila, bir gömlek, bir pantolonu mu da yıkar mısın? RÜSTEM: Hadi oradan dilenciler şahı… Biraz az ye kendine bir hizmetçi tut.

Author: