İnsan düşünen canlıdır ve Ahilik; her şeyden önce, bir düşüncedir. İnsana özgü olan bu düşünce; evrensel ve genel geçerdir. Sadık Göksu, 2000 yılında yayımladığı, “Sokrat ve Eflatun'dan Günümüze Ahilik” adlı kitabında, Ahiliğin tarihini, Filozof Sokrates’e kadar götürmüştür. Bu kitabında ise, tüm yerellik iddialarına karşı, evrenselliği vurgulayarak; Ahiliği, ilk insana, Tarihöncesi’ne kadar götürmüş; onun, yazıyı ilk bulan Sümerler'de de bulunduğunu göstermiştir.
Bir “Ahilik Ansiklopedisi” niteliğinde olduğu için, üst başlık olarak, “Kırkambar” adını alan elinizdeki kitapta, genellikle ihmal edilen Fütüvvetnâmeler konusundaki boşluk rahmetli Abdülbaki Gölpınarlı’nın son derece değerli çevirilerinden özetlerle giderilmeye çalışılmıştır. Özellikle Prof. Dr. Mikâil Bayram’ın bulguları ve İbn-i Batuta’nın gözlemleri değerlendirilerek; esnafları da örgütlemiş olan Ahi Evren konusuna, yeni bir aydınlık getirilmiştir.
Ayrıca, insan düşüncesinin en yücesi denebilecek olan Ahiliğin; gelişmesindeki yükselişlerle birlikte, düşüş ve boşluklara da değinilmiş, örnekler verilmiştir.
Tarihsel gelişme içinde; Bacıyan-ı Rum örneğinin, ilk çağ kadınlarında da nasıl yaşatıldığına değinilmiş; andığımız önceki kitapta, Hrıstiyanlık ve İslâmiyet’ten örnekler verildiği gibi, bu geniş dönemde de; Buddha, Konfüçyüs, Tao, Zerdüşt ile birlikte Tevrat ve sonrasından bilgiler verilerek; Ahilik, ilkel komün (Kamu) örgütünde de izlenmiş; L.H.Morgan’ın Tarih öncesi araştırmalarından özetler verilmiş, Ahiliğin Sümerlerle tarihe girişi gösterilmiştir.
