Her insanin eski heyecanını kaybettiği bir an vardır.
Her mevsimin insana rehavet yüklediği bir an vardır.
Her gecenin insanı hayallerin akışına çektiği bir an vardır.
Şehir kaybediyordu. İnsan aşağılanarak, aşağılaşarak şehir kaybediyordu. İnsan bayağılaşarak şehir kaybediyordu. İnsan yalnızlaşarak, iyiler yalnızlaştırılarak şehir kaybediyordu.
Ahiret mezarda değil tarlandadır, yürüdüğün yolun üzerindedir, yaptığın işin içindedir, konuştuğun kelimelerin arasındadır, evindedir, bürondadır, bineğindedir. Sen onu özak görürsün oysa uzak dediğin şey taşıdığın şeydir, hep seninle olandır.