Ahitler Reviews
You can find Ahitler reviews, Ahitler book reviews, Ahitler ratings on 1000Kitap.Score
8.9Out of 10
Damızlık Kızın Öyküsü'nü ne kadar sevdiysem Ahitler'i de öyle sevdim şekerim. Anlatılan şey aslında baştan sona bir feminist manifesto. Fakat bunu ustalıkla bir distopyanın içine saklamak gerçekten büyük maharet. Ahitler ilk kitabın sonrasında Gilead'a olanları anlatıyor ama farklı bakış açılarıyla hikayeyi izliyoruz. Ortaya çıkan günlükler bize distopyanın farklı açılardan yorumlanışını sunuyor aslında. İlk kitapt nefret ettiğimiz bazı karakterlerin iç dünyasında aslında nasıl isyankarlar olduklarını görebiliyoruz. Bu açıdan esere bayıldım. Az kitap beğenen bir okurum. Ve pek çok kitabı yerden yere vurmak gibi kötü bir şöhretim var bu sitede ama beğendiğimi de göklere çıkarmasını bilirim. Ahitleri okuyun. İncelikli cümleler ve özenle kurgulanmış bir akış var.
Önden “Kadın”lar Lütfen:)
-Damızlık kızın öyküsü devam ediyor..
“Henüz bitmedi. Ama bu bir başlangıç.”
Damızlık Kızın Öyküsü’nde istan var. Teyzeler, Damızlık Kızlar ve onların kızları, canları pahasına savaşıp Duvar’ı yıkarak totaliter Gilead rejimini tarihin derinliklerine gömüyorlar. Ve Ahitler yazılıyor: Köleleştirilmiş kadınların öfkesiyle, özgürleştirilmiş bir nesil için…-
Devamı olduğunu sonradan öğrendim ve hemen okudum ilk kitaba göre daha çok beğendim. Bu kitapta rejim kurulalı yıllar olmuş ve çoktan çatırdamaya başlamış bile. Farklı 3 kadından dinliyoruz bu kitapta olayları. Ve onların buluşması, sistemin yıkılmasıyla son buluyor kitap. Ba yıl dımm:))
Ağustos ayımın en iyiii kitabı olabilir:)
Selam Margaret Atwood “Ahitler”
Orijinal adı “The Testaments”
Çeviri Canan Sılay
Tür Distopik
Sayfa sayısı 501
Ortalama okur süresi: 14 saat 17 dakika
Alıntı Sayfa 48 “Ve Babamızın inayeti günahkâr Damızlık Kız Kardeşlerimizin üstüne olsun, bedenlerini feda ederek ve doğum yaparak günahlarından kurtulmalarını sağla Tanrım.”
“Per Ardua Cum Estrus
2019 Booker Ödülü’nü kazanan Ahitler, Damızlık Kızın Öyküsü kitabının devamı.
Damızlık Kızın Öyküsü’nü sevenler, Ahitler’i de sever diye düşünüyorum.
Kafamızdaki pek çok soru işareti, Ahitler’le çözülüyor.Benim için öyle oldu en azından.
Erkek egemen, faşist Gilead rejiminin nasıl hayata geçirildiğini, örgütlendiğini, Lydia Teyze’nin anlatımıyla öğreniyoruz.
Gilead öncesi ve sonrası kadınların durumunu net bir şekilde görmüş oluyoruz.
Gilead rejiminden kaçışın simgesi olan Nicole bebek üzerinden rejime dışarıdan bir bakış sunan Atwood, Nicole bebeğin ablası Agnes ile de rejim değerleriyle yetişmiş kadın tipini gösteriyor bize.
Rejim öncesini bilen, susturulmuş, sindirilmiş, hatta çarkın dişlilerinden biri olmuş, ancak içten içe Gilead’ın kuyusunu kazan Lydia Teyze, Agnes ve Nicole, Gilead rejimini daha iyi algılamamızı sağlıyor.
#okudumbitti
İlk kitapta konu edilen, Amerika’ya yapılan darbenin ardından başa gelen totaliter Gilead rejiminin etkilerini okumaya devam ediyoruz. Yine damızlık kızları, Marthaları, Gözleri, Melekleri, Eşleri, Komutanları, MayDay ve İnci kızları görüyoruz. Bu kez eser üç ana karakter üzerinden işleniyor. Bunlardan biri Lydia teyze (Gilead baskıcı rejimin kurucularından) , diğeri Daisy (Annesi damızlık kız tarafından Gilead’dan kaçırılan namı diğer Nicole bebek) ve son olarak Agnes (Annesi damızlık kız olan ve Gilead’da doğup büyüyen genç kız) Karakterlerin hepsinin ayrı ayrı hayatlarına konuk oluyoruz. Tahmin edersiniz ki bazı bölümler ilk kitaptaki gibi oldukça etkileyici ve çarpıcı. Özellikle rejimin kuruluşu, kadınların baskılanması, kız çocuklarının maruz kaldığı davranış ve durumlar. Eğitimden tutunda 13 yaşında evlendirilmelerine kadar. Biri saygın prestijli kadınları eğiten bir teyze, diğeri Kanada’da her şeyden bi haber büyümüş asi inançsız bir kız, diğeri son derece inançlı yetiştirilen ve rejimin baskısıyla büyüyen bir genç kız. Birbirlerine oldukça yabancı görünen bu üç kadın kahramanın maceralarını merakla okudum. Peki Gilead’a ne oluyor? Bu askeri nizam nasıl devam ediyor ve nereye sürükleniyor?
.
.
Rahatlıkla söyleyebilirim ki Ahitler, ilk kitaba göre okunması daha kolay olan ve bizim daha fazla beğendiğimiz, severek okuduğumuz, hatta Özlem’le bitmesin istediğimiz bir eser oldu.