Bir yanda, sıkıntılar içinde “huzur” arayan, “zaman kırıntıları”nda hayalinin abidesini ören, harflerin kâğıda değil, yüreğe düşenine inanan, diğer yanda yaşarken inanılmaz bir hikâyesi olsun diye kendisini özel, önemli, değerli, seçilmiş biri gibi hissedilmesine yarayacak tuhaflıklar yapan bir Tanpınar…
Bir yanda, Huzur romanındaki Mümtaz karakteriyle yazan, diğer yanda zaman zaman Suad kimliğiyle yaşayan bir Tanpınar…
Mümtaz karakteriyle söz aldığında çapı genişleyen, sözü derinleşen, okurda yeni ufuklar açan; Suad kimliğiyle yaşamaya başladığında sıradanlaşan, günlük hayatın akışında kaybolup giden, “kırtipil” adında biri olup çıkan bir Tanpınar…
Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Hasan Âli Yücel, Necip Fazıl, Nâzım Hikmet, Orhan Veli, Fikret Muallâ, Oğuz Atay, Yusuf Atılgan, Mehmet Kaplan, Yahya Kemal gibi isimlerle yan yana durduğu, karşılaştığı bu çalışmada, öncelikle cevabın soruyu incittiği ayrıntılar üzerinde duruldu.
