Aile Bağları
Irene NémirovskyAile Bağları Sözleri ve Alıntıları
Aile Bağları sözleri ve alıntılarını, Aile Bağları kitap alıntılarını, Aile Bağları en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.İnsan eninde sonunda bir başına.
Sayfa 32Kitabı okudu
"Eninde sonunda sahip olduğumuz tek şey bu... bu insan sıcaklığı."
Onun yüreğinde ve geçmişte birbirlerine kopmaz bağlarla bağlı bu çocuklar birbirlerini sevmiyordu; her birini sırayla diğerine tercih ettiği, kaygılarını ve öfkelerini kendine tutkuyla dert ettiği şu çocuklar.
Yaşlılığın korkunç sessizliği; her şeyin, hem dışarıdaki hayatın sesinin hem de gençlikte tantanayla yankılandığı duyulan ruhun o curcunalı neşesinin susmuş gibi olduğu sessizlik...
Annesi! Onu böylece terk etmek... Nedir yani! Koparılması gereken bir bağ daha. Ne çok vardı bu bağlardan ve her biri de yüreğini nasıl sıkı sarmıştı!
İLİŞKİLER!!!
Gelinleri ona hürmet, şefkat göstermekten özel, biraz da zalimce bir zevk alırlardı. Yeni gelin geldiklerinde kendilerini ona beğendiremeyecekleri kaygısıyla az titrememişler (zavallı kadın despot ya da hırçın olduğundan değil, sevdikleri adamın daha bir gönlünü yapabilmek için) ve bundan ötürü ona karşı müphem bir kin biriktirmişlerdi. Artık kocalarının sadece kendilerine ait olduğunu biliyor, bildiklerine inanıyorlardı. Oğlanları annelerine bağlayan bağı öyle vahşice kemirmişler, öylesine yıpratmış, didiklemişlerdi ki artık gerçekten yok denecek haldeydi. Artık yüce gönüllülük gösterebilirlerdi. "Sevgilim, zavallı anneciğini düşün." ya da "Alain, annene yazdın mı?" diyebilirlerdi ama ona yönelttikleri şefkatli, anlayışlı bakışların derininde gizli bir nefret ve bir intikam tadı vardı.
Eşler arasında, her birinin diğerini dinlemeden konuşabildiği ve buna rağmen, sözlerinin eşinin sözlerini cevaplamakla kalmayıp ruhunun en derinliklerinde gizlenmiş, şekle bürünmemiş düşüncelerini de cevapladığını karanlık bir önseziyle bildiği o kusursuz uyumu yakalamışlardı.
Hayatlarımız sadece bizi ilgilendirir, sadece bize aittir...
Sayfa 23 - Can YayınlarıKitabı okudu
Birbirlerine güvenle gülümsediler. "Kadınlara," diye daldı Augustin, "güvenebilmek imkânsız. Şunları, şu anıları bile açgözlülükle dinlerler, sevdikleri adamın geçmişine dair her bir kırıntıyı toplar, kendileriyle ilgili olup olmamasına göre ya benimser ya da sonsuza dek yadsırlar: 'Bu beni tanımadan önce miydi? Bu bizden sonra mı oldu?""
Gerisi yoktur. Erkeklerin hayatı, kadınların onları ele geçirdiği gün ve anda başlamalıdır.
Albert geleceğe yönelik bir güvencenin peşindeydi. Olgun yaşında evlatlık görevlerini yerine getirerek kendisinin de yaşlanırken kendi kanından insanlarla, yaklaşan ölümü duymasını engelleyecek genç seslerin gürültüsüyle çevrili olacağının teminatını satın almaya çalışıyordu.