Kitap, yazarın yaklaşımı bağlamında çok zor olsa da sosyalist rüzgarlardan azade edildiğinde antropolojik anlamda çok kısa, hızlı ama bütüncül bir panaroma sunuyor. Bu yazınsal geçit ise, insanlığın ilk yabanıl dönemlerinden uygarlık dönemlerine kadar olan süredeki toplumsal ilerlemesine ilişkin.
Konuya, yani aile, özel mülkiyet ve devlet olma anlayışını getiren yükümlülükler bağlamında, yazarın açısından bakarsak da kitap, okuyucusunda, sanki içeriğinden bir şeyler kaybediyor hissi yaratabilir.
Tarihte dünyanın farklı coğrafyalarında varolmuş ve izleri artık zar zor seçilebilen soy, kabile ve bunların uygarlığa miras bıraktıkları ve bırakamadıkları gelenekler bütünü için kitap müthiş bir makale sunuyor. Varsayımsal gibi görünen ama yine de rasyonalizm sınırları içinde kalan kısımlarda ise deneme türünde ilerleyen kitap; insanlığın kökenini, tarihöncesi çağlardan itibaren sürmeye çalışan; beşeri üretkenlikle hep bir şekilde yan yana olan ekonomik, kültürel ve toplumsal değişikliklere koşut “düzen” dönüşümlerini; en nihayetinde de dün aleni bugünse örtülü hale gelen köleliğin bağlarını insanlığın yabanıllık, barbarlık ve uygarlık dönemleriyle ilişkilendiren bir içeriği iki yüz sayfaya sığdırmayı başarıyor.
Hegel’ci, Marx’cı yada Engels’ci düşünmese de, beşeriyetin tarihöncesi dönemleriyle bugününü sosyolojik açıdan ve materyalist bakışla birbirine bağlaması yönünden konuya meraklı ve ilgili okurların ıskalamaması gerek bir eser.
